Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Czytałam tę książkę w 2022 roku. Minęło sporo czasu zanim zebrałam się na napisanie opinii, jednakże wśród komentarzy jest mało głosów, które podzielają mój, więc chyba najwyższy czas.

Dotarłam do końcówki drugiego tomu i porzuciłam całą historię ze względu na ilość wątków, które sprawiały że załamywałam ręce.

1. Główny motyw i cel wędrówki wydają się być zepchnięte na daleki plan i niedopracowane. Pomimo potencjału całej historii i rozbudowanego świata, całe napięcie i ciekawość spadają wraz z czytaniem. Czułam się jakbym grała w słabe RPG 😂

2. Tragiczne przedstawienie postaci kobiecych. Kobiety w tym uniwersum służą wyłączanie do zadowalania głównego bohatera, nie mają charakteru, postaci nie są dopracowane. Kiedy pojawia się wojowniczka i fabuła się ożywia, to oczywiście mężczyźni mówią jej, że jej miejsce jest w domu 🤡

3. Seksualizacja dzieci. Wątek z młodym księciem, którego dorosła nauczycielka uczy seksu i przemyślenia głównego bohatera na temat zakupu nastoletniej niewolnicy, którą sobie wychowa tak żeby zaspokajała jego potrzeby. Obrzydliwe. Po prostu.

Uważam, że poruszanie trudnych tematów i budowanie świata w realistyczny sposób (uwzględnianie konfliktów, wojen, przemocy i problemów społecznych) dodaje wartości i wiarygodności literaturze fantasy. Problem z Panem... jest taki, że te wątki, które wymieniłam, nie są przedstawione jako problemy. Nie dostajemy od żadnej postaci/narratora choćby sugestii krytyki takiego świata. Dyskryminacja i seksualizacja kobiet nie jest tam przedstawiona celowo jako alegoria do problemów realnego świata (tak jak się dzieje choćby w powieściach Sapkowskiego) a wynika raczej z ignorancji i upodobań autora.

Czytałam tę książkę w 2022 roku. Minęło sporo czasu zanim zebrałam się na napisanie opinii, jednakże wśród komentarzy jest mało głosów, które podzielają mój, więc chyba najwyższy czas.

Dotarłam do końcówki drugiego tomu i porzuciłam całą historię ze względu na ilość wątków, które sprawiały że załamywałam ręce.

1. Główny motyw i cel wędrówki wydają się być zepchnięte na...

Sięgnęłam po tę książkę, ponieważ uwielbiałam te historię w młodości. Po latach, jako dorosła muszę przyznać, że zestarzała się bardzo źle. Jest pełna rasistowskich motywów, których nie da się pominąć. Biali Brytyjczycy są w niej opisani jako wspaniali i dzielni, rdzenni Amerykanie jako złośliwi, egoistyczni i mściwi a osoby czarne jak... zwierzęta. W opowieści pojawia się nawet porównanie czarnego niewolnika do konia (tak silny i tak lojalny). Oprócz rasizmu wszechobecny jest też szowinizm międzygatunkowy - podróżnicy uznają wszystkie inne istoty na ziemi jako podległe człowiekowi i oddające mu hołd. Już nie wspomnę o tym, że jedyne postacie kobiece to rdzenne Amerykanki, dla których oczywiście brytyjscy staruszkowie są tak atrakcyjni, że trzeba się od nich opędzać gałęziami (!) oraz egoistyczna, próżna narzeczona głównego bohatera.
Daje solidne 3 gwiazdki za nostalgię i dinozaury.

Sięgnęłam po tę książkę, ponieważ uwielbiałam te historię w młodości. Po latach, jako dorosła muszę przyznać, że zestarzała się bardzo źle. Jest pełna rasistowskich motywów, których nie da się pominąć. Biali Brytyjczycy są w niej opisani jako wspaniali i dzielni, rdzenni Amerykanie jako złośliwi, egoistyczni i mściwi a osoby czarne jak... zwierzęta. W opowieści pojawia się...