Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Oscar Wilde w całej swej okazałości i całym swym geniuszu. Ta książka przyciąga jak magnes, by czytać ją po raz kolejny, i kolejny... Poświęciłam jej swoją pracę magisterską, przeanalizowałam na wszystkie strony, i wciąż nie mam dosyć.

Oscar Wilde w całej swej okazałości i całym swym geniuszu. Ta książka przyciąga jak magnes, by czytać ją po raz kolejny, i kolejny... Poświęciłam jej swoją pracę magisterską, przeanalizowałam na wszystkie strony, i wciąż nie mam dosyć.

Genialna farsa Wilde'a, pełna dowcipnych uwag i gier słów. Zabawna powierzchowność kryje pod sobą rozmaite odniesienia do życia prywatnego Wilde'a i sytuacji społecznej w Anglii końca XIX wieku. Wciąż aktualne, wciąż śmieszne. Wilde się chyba nigdy nie zestarzeje :) Polecam przeczytać jego dzieła w oryginale jeśli macie możliwość, żadne tłumaczenie nie odda jego wybitnego doboru słów.

Genialna farsa Wilde'a, pełna dowcipnych uwag i gier słów. Zabawna powierzchowność kryje pod sobą rozmaite odniesienia do życia prywatnego Wilde'a i sytuacji społecznej w Anglii końca XIX wieku. Wciąż aktualne, wciąż śmieszne. Wilde się chyba nigdy nie zestarzeje :) Polecam przeczytać jego dzieła w oryginale jeśli macie możliwość, żadne tłumaczenie nie odda jego wybitnego...

Świetna, mistrzowsko napisana i dająca do myślenia książka z zaskakującym zakończeniem. Chwyciłam przypadkiem, a nie mogłam się oderwać. Bardzo polecam.

Świetna, mistrzowsko napisana i dająca do myślenia książka z zaskakującym zakończeniem. Chwyciłam przypadkiem, a nie mogłam się oderwać. Bardzo polecam.

Genialna książka :) Okazuje się że właściwie wydarzenia z pierwszej części były tylko preludium do "akcji właściwej" trylogii. "Dziewczynę która igrała z ogniem" czyta się szybciej niż pierwszą część (chociaż tutaj również akcja rusza z zawrotną szybkością bodajże w okolicach 1/3 długości, no ale taki już urok Larssona z jego obszernymi wstępami), historia jest świetnie nakreślona, bez niedociągnięć czy nieścisłości. Postać Lisbeth Salander to dla mnie majstersztyk - wyrazista, silna, skomplikowana, ale i wzbudzająca sympatię. Blomkvist przy niej wypada nieco blado ale nie czepiam się ;)Żałuję że wcześniej się za tę lekturę nie zabrałam, teraz pożeram trzecią część :D

Genialna książka :) Okazuje się że właściwie wydarzenia z pierwszej części były tylko preludium do "akcji właściwej" trylogii. "Dziewczynę która igrała z ogniem" czyta się szybciej niż pierwszą część (chociaż tutaj również akcja rusza z zawrotną szybkością bodajże w okolicach 1/3 długości, no ale taki już urok Larssona z jego obszernymi wstępami), historia jest świetnie...

Genialna, poruszająca, zostaje z człowiekiem na długo i daje do myślenia. Omawialiśmy ją na studiach, na początku nie rozumiałam niektórych wątków - trzeba się zagłębić w rzeczywistość post-apartheidowskiej RPA by zrozumieć motywy postępowania bohaterów. Uważam Coetzee za wybitnego pisarza, a do "Hańby" chętnie wrócę.

Genialna, poruszająca, zostaje z człowiekiem na długo i daje do myślenia. Omawialiśmy ją na studiach, na początku nie rozumiałam niektórych wątków - trzeba się zagłębić w rzeczywistość post-apartheidowskiej RPA by zrozumieć motywy postępowania bohaterów. Uważam Coetzee za wybitnego pisarza, a do "Hańby" chętnie wrócę.

Wspaniała i ciepła książka, nie tylko ze względu na opowiedziane w niej historie, ale przede wszystkim sposób opowiadania o nich - w każdej opowieści autorka przyjmuje inną strategię, zmienia trochę narrację. Cieszę się, że Agata Romaniuk zdecydowała się opowiedzieć historie późnych miłości - myślę że nikt inny nie zrobiłby tego tak pięknie. Słuchałam jako audiobooka czytanego przez autorkę i było to przemiłe doświadczenie. Idealnie według mnie byłoby, gdyby jeszcze znalazła się tam choć jedna historia pary jednopłciowej, na przykład gdzie dwie osoby całe życie wpisywały się w schemat hetero, bo tak trzeba, a w dojrzałym wieku, po odchowaniu dzieci ,decydują się wreszcie żyć zgodnie ze swoją naturą.

Wspaniała i ciepła książka, nie tylko ze względu na opowiedziane w niej historie, ale przede wszystkim sposób opowiadania o nich - w każdej opowieści autorka przyjmuje inną strategię, zmienia trochę narrację. Cieszę się, że Agata Romaniuk zdecydowała się opowiedzieć historie późnych miłości - myślę że nikt inny nie zrobiłby tego tak pięknie. Słuchałam jako audiobooka...