Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Czasami w życiu tak jest, że coś się kończy. Zdążyliście to zaakceptować i się z tym pogodzić. Po latach zostaje w głowie obraz wielkiej przygody. Mimo, że wiecie doskonale, że wcale tak idealnie nie było ale te rysy się zasklepiają a wszelkie wady odchodzą w niebyt zostawiając tylko to co dobre. Tak właśnie mam z serią Kłamca. Autor postanowił wskrzesić bohatera i dać nam po raz kolejny (tak, po raz kolejny!) zakończenie całej historii. Jak wypadło?

Dostajemy trzy historie, które łączą w sobie bohaterów zarówno z głównej serii jak i podserii. Trzeba przyznać, że Jakub Ćwiek potrafi przelać całe wariactwo, które kłębi mu się w głowie na karty powieści. Poziom absurdu w pewnym momencie przekracza wszelkie dostępne granice, wszelkie oprócz dobrego smaku, bo ten pozostaje na swoim miejscu co uważam za duży sukces. Czy te opowiadania są dobre? Tak, zdecydowanie. Czy były potrzebne? Nie sądzę.

Nie zrozumcie mnie źle, książka bardzo mi się podobała, jednak uważam, że Kłamca powinien skończyć się właśnie tam gdzie było to planowane czyli na Kill'em all. Czy powstanie zbioru z numerem “ostatni” była konieczna żeby domknąć temat Lokiego? Wydaje mi się, że Kuba jako autor tego potrzebował, ja chyba wolałem pamiętać Kłamcę takiego jakiego zostawił nam te lata temu.

Jeżeli jesteście fanami to i tak już czytacie, jeżeli chcielibyście zacząć przygodę z serią to oczywiście zróbcie to od pozycji z numerem jeden. Tym z Was, którzy to uczynią dopiero teraz szczerze zazdroszczę bo przed Wami kawał wspaniałej przygody.

#312#25#2024

Czasami w życiu tak jest, że coś się kończy. Zdążyliście to zaakceptować i się z tym pogodzić. Po latach zostaje w głowie obraz wielkiej przygody. Mimo, że wiecie doskonale, że wcale tak idealnie nie było ale te rysy się zasklepiają a wszelkie wady odchodzą w niebyt zostawiając tylko to co...

Rozwiń Zwiń

Z twórczością Hanny Greń miałem już raz do czynienia i było to spotkanie ze wszech miar udane. Z wielką chęcią więc sięgnąłem po najnowszą powieść autorki.

Fabuła zaczyna się od zaginięcia kilkunastoletniej dziewczyny. Sprawą zajmuje się nadkomisarz Oskar Superson i już po krótkim czasie okazuje się, że śledztwo doprowadza go do zorganizowanej grupy przestępczej. Misterne rozbrajanie przestępczego półświatka jednak nie sprawia, że jest on coraz bliżej rozwiązania sprawy aż do pewnego momentu…

Książka jest bardzo ciekawa i losy głównego bohatera śledziłem z dużym zainteresowaniem. Oskar jest postacią niebanalną i wymyka się ze standardowej roli zwykłego policjanta. Działa nieszablonowo, co doprowadza go do świetnych wyników. Fabuła zawiera sporo wątków ale są one poprowadzone tak, że czytelnik absolutnie nie ma możliwości się w nich zgubić. Jeżeli lubicie takie sensacyjne kryminały, w których dużo się dzieje to jest to książka, która Wam się bardzo spodoba.

#311#24#2024

Z twórczością Hanny Greń miałem już raz do czynienia i było to spotkanie ze wszech miar udane. Z wielką chęcią więc sięgnąłem po najnowszą powieść autorki.

Fabuła zaczyna się od zaginięcia kilkunastoletniej dziewczyny. Sprawą zajmuje się nadkomisarz Oskar Superson i już po krótkim czasie ...

Rozwiń Zwiń

Twórczość Piotra Borlika śledzę od niedawna. Właściwie nie wiem dlaczego tak się stało, że dopiero “Incydent” był pierwszą powieścią autora, która trafiła w moje ręce. Od tamtej pory jednak staram się nadążać dlatego też “Moc obietnic” wylądowała u mnie tak szybko jak tylko było to możliwe.

Główną bohaterką jest Agata Stec znana czytelnikom (niestety nie mi) z kilku innych książek Piotra Borlika. Silna, kobieca postać to jest coś co wielu autorów próbuje wykreować ale mało komu tak naprawdę się to udaje. Tutaj wyszło w stu procentach. Charyzmatyczna, wyniosła a przede wszystkim niepozbawiona wad i z dręczącymi ją demonami przeszłości Agata wypada niesamowicie ludzko i czytając książkę naprawdę jej kibicujemy. Tutaj wielkie brawa dla autora za tę kreację.

Fabuła? Jest bardzo, ale to bardzo dobrze. Porwania nastolatków, naczelny psychol pozostawiający ich okaleczone ciała na mieście i tajemnicza dziewczyna, której rola w tej całej sprawie pozostaje tajemnicą aż do samego końca. Jest to niesamowicie wciągająca i bardzo ale to bardzo dobra powieść. Po jej przeczytaniu żałuję, że z postacią Agaty Stec nie udało mi się zapoznać wcześniej ale teraz przynajmniej wiem, że mam co nadrabiać i z pewnością to zrobię. Polecam lekturę z całego serca! Na pewno nie będziecie żałować po tym jak sięgniecie po tę książkę.

#310#23#2024

Twórczość Piotra Borlika śledzę od niedawna. Właściwie nie wiem dlaczego tak się stało, że dopiero “Incydent” był pierwszą powieścią autora, która trafiła w moje ręce. Od tamtej pory jednak staram się nadążać dlatego też “Moc obietnic” wylądowała u mnie tak szybko jak tylko było to możliwe...

Rozwiń Zwiń

“Wizjoner” to moja pierwsza styczność z twórczością autorki. Wcześniej wiele dobrego słyszałem o książkach spod pióra Diany Brzezińskiej dlatego wraz z premierą nowej serii postanowiłem zobaczyć, a właściwie przeczytać co tam w trawie piszczy.

Już na wstępie muszę powiedzieć, że bardzo miło się zaskoczyłem. Jak możecie się domyślić na początku mamy trupa, później kolejne. Do powstrzymania seryjnego zabójcy oprócz wyznaczonych policjantów dołącza tajemniczy profiler, który ma do załatwienia w Szczecinie prywatne interesy. Bohaterowie są niesamowicie wyraziści, mają swoje słabostki, które wpływają na prowadzone śledztwo. Sam pomysł na fabułę jest naprawdę niezły mimo iż na początku zapowiada się można by rzec tradycyjnie. Jednak niech Was to nie zmyli bo główny wątek jest naprawdę ciekawy i niebanalny.

Co natomiast zaskakujące nie jest? Otóż, ci którzy lubią nietuzinkowe zakończenia mogą się trochę zawieść gdyż tutaj nic takiego nie następuję. Zaznaczam to z kronikarskiego obowiązku bo dla mnie to nie jest zbyt duża wada. Książkę ze względu na krótkie rozdziały czyta się szybko i kolejne strony powieści przerzucają się niemal bezwiednie. Mnie po prostu wciągnęła, a to najlepsza rekomendacja jaka tylko może być. Polecam.

#309#22#2024

“Wizjoner” to moja pierwsza styczność z twórczością autorki. Wcześniej wiele dobrego słyszałem o książkach spod pióra Diany Brzezińskiej dlatego wraz z premierą nowej serii postanowiłem zobaczyć, a właściwie przeczytać co tam w trawie piszczy.

Już na wstępie muszę powiedzieć, że bardzo mi...

Rozwiń Zwiń

Książka, którą kupiłem ze względu na jej tytuł i opis. Dawno już nie miałem okazji przeczytać czegoś zwariowanego, pełnego humoru, dystansu do otaczającego świata a do tego w konwencji fantastyki. Czy pozycja spełniła te moje oczekiwania?

Tak i nie. Otóż na pewno jest to powieść pełna inteligentnego humoru, do pewnego stopnia ciekawa fabularnie i nietuzinkowa. Moim skromnym zdaniem fabuła jest jednak przekombinowana, tak jakby autor chciał umieścić w niej zbyt dużą ilość nawiązań, heheszków i gagów. Niestety nie wychodzi to ostatecznie na dobre. Miesza się tu zbyt wiele fantastycznych wątków, postaci i scen tak, że w pewnym momencie się w tym wszystkim pogubiłem.

Podsumowując - na pewno są osoby, którym ta książka spodoba się bardziej niż mi. Jeżeli do tej pory nie mieliście kontaktu z fantastyką to na pewno nie jest powieść dla Was. Natomiast jak lubicie takie zwariowane klimaty całkiem możliwe, że może przypaść Wam do gustu, pewności co do tego jednak niestety nie mam.

#308#21#2024

Książka, którą kupiłem ze względu na jej tytuł i opis. Dawno już nie miałem okazji przeczytać czegoś zwariowanego, pełnego humoru, dystansu do otaczającego świata a do tego w konwencji fantastyki. Czy pozycja spełniła te moje oczekiwania?

Tak i nie. Otóż na pewno jest to powieść pełna int...

Rozwiń Zwiń

Szczerze przyznam, że do tej książki podchodziłem z wielką obawą i lekkim dystansem. Bo oto pisarz znany nam z powieści osadzonych w czasach (nie aż tak bardzo ale jednak) zamierzchłych bierze się za współczesność. Co wyszło z tego mariażu?

Niestety nic dobrego. Nie mogę powiedzieć, że ta książka jest zła, bo nie jest. Nie jest też dobra. Sama fabuła wypada dosyć blado, mamy dwie postacie kobiece wokół których toczą się różne wątki. Tutaj objawia się pierwsza słabość tej powieści, otóż przewracając kolejne strony nie wiemy w zasadzie o co autorowi chodziło. Czy chciał w ręce czytelników oddać kryminał czy powieść obyczajową. Jeżeli to pierwsze to niestety za dużo jest tutaj wątków i wynaturzeń natury osobistej zamiast wartkiej akcji. Druga rzecz to styl pisania. Sprawdza się on doskonale w przypadku opowieści o Popielskim, do czasów obecnych niestety kompletnie nie pasuje.

Podsumowując. Tak jak napisałem we wstępie, nie jest to zła książka, nie jest też dobra. Ot, taki średniak. Mimo iż autora lubię, szanuję i bardzo cenię to myślę, że mógłby sobie odpuścić tego typu eksperymenty i skupić się na tym co mu wychodzi najlepiej, czyli opowieściach z lat minionych.

#307#20#2024

Szczerze przyznam, że do tej książki podchodziłem z wielką obawą i lekkim dystansem. Bo oto pisarz znany nam z powieści osadzonych w czasach (nie aż tak bardzo ale jednak) zamierzchłych bierze się za współczesność. Co wyszło z tego mariażu?

Niestety nic dobrego. Nie mogę powiedzieć, że ta...

Rozwiń Zwiń

Czy macie czasami tak, że czekacie na jakąś książkę w momencie kiedy nawet nie wiecie o jej istnieniu i nie została ona zapowiedziana? Pewnie czasami towarzyszy Wam takie uczucie. Odkładacie na półkę książkę, która była tak dobra, że już w tym momencie zdajecie sobie sprawę, że jeżeli tylko autor (a w tym wypadku autorka) napiszę kolejną powieść to trafi ona w Wasze ręcę w pierwszej możliwej chwili. Tak właśnie było u mnie a “Żar” był nie tylko debiutem roku ale też jedną z lepszych książek jakie przeczytałem w ostatnim czasie. Czy “Szept” jest równie genialny?

Przede wszystkim jest to bardzo smutna książka. Nieczęsto zdarza się taka sytuacja, że przewracając kolejne strony odczuwamy tę emocję. Nie mam pojęcia jak udało się to autorce ale po prostu współczujemy postaciom, o których czytamy. Są one tak dobrze nakreślone, że bardzo mocno przeżywamy to co czują, robią i z jakimi problemami się zmagają. To jest wielka sztuka żeby doprowadzić czytelnika do właśnie takich emocji. Fabuła jest pełna głębi a całość idealnie się splata. Jednocześnie autorka trochę wodzi czytelnika za nos w sposób, który należy docenić a samo zakończenie absolutnie nie sprawia satysfakcji ale tak właśnie miało być. Takie było zamierzenie żeby zostawić czytelnika sam na sam z jego myślami i bagażem emocji, których dostarczyła lektura.

Czy to jest dobra książka? Absolutnie tak. Nawet bardzo dobra. Jednocześnie jednak jej lektura powoduje dużo skrajnych emocji, którymi w świetny sposób manewruje autorka. To jest bardzo dojrzała powieść, którą bardzo serdecznie Wam polecam. Na pewno się nie zawiedziecie.

#306#19#2024

Czy macie czasami tak, że czekacie na jakąś książkę w momencie kiedy nawet nie wiecie o jej istnieniu i nie została ona zapowiedziana? Pewnie czasami towarzyszy Wam takie uczucie. Odkładacie na półkę książkę, która była tak dobra, że już w tym momencie zdajecie sobie sprawę, że jeżeli tylk...

Rozwiń Zwiń