Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Współpraca reklamowa z @mhorodyskiart ”Bezgłowy kurczak i wyczekiwana apokalipsa” Miłosz Horodyski 4/5 ⭐️ „W ślad za słowami poleciała święcona woda. Kropelki błyszczały w powietrzu niczym gwiazdy, zdecydowane dokonać niemożliwego. Rycynus nie wyglądał na opętanego, choć czuł się opętany przez emocje, gotujące się w nim jak magiczny wywar w kociołku czarownicy. Klatka piersiowa unosiła się mu i opadała w nerwowym rytmie.” Skończyłam i wiecie co? Ilekroć spojrzę na ten tytuł to nadal się śmieje 😂 Nie wiem czy spojrzałabym na tę książkę, gdyby mignęła mi gdzieś w empiku, bo okładka nie należy do tych, które byłyby w moim stylu. I wiecie co? I zrobiłabym błąd, gdybym na okładce poprzestała! Zaczęłam czytać właściwie bez żadnych oczekiwań względem tej lektury i chyba to właśnie tak podziałało na odbiór tej historii. Dawno nie czytałam czegoś tak bardzo wyrwanego z wszelkich schematów, tak innego, odrealnionego, a przy tym wszystkim tak wciągającego. Tak innego. Bo ta książka była właśnie inna niż wszystko co czytałam do tej pory. Autor już na samym początku zaznaczył, iż wszystko zmyślił, żeby nie doszukiwać się tutaj wspólnych cech z innymi historiami, czy też miejscami.. Szkoda tylko, że nie uprzedził, iż czytanie jego książki skutkuje zarwaniem dla niej nocy 😂 Ja apokalipsę postrzegałam trochę inaczej - zawsze wyobrażałam sobie, że jakaś asteroida uderzy w ziemię, ewentualnie coś jak w tym filmie „2012”, że płyty tektoniczne zaczną się przesuwać, wulkany wybuchać itd. Teraz mam całkiem inne spojrzenie na koniec świata, a mianowicie widzę w głowie bezgłowe kurczaki 😂 Panie Miłoszu, spaczył mi Pan mózg 😂 Podziwiam wyobraźnię niektórych autorów, ale tutaj mój podziw wykracza poza skalę i liczę, że przeczytam jeszcze wiele książek spod pióra Pana Miłosza. „- Gdybym miał wybór, nie polegałbym na ignorancie, który przez całe życie, osiem godzin dziennie przerzuca papierki i mieszka z matką, mając na karku prawie czterdzieści lat. Trzydzieści sześć gwoli ścisłości! - Rycynus cisnął w przeora ołówkiem. - Przynajmniej mieszkam z kobietą! Przeor podniósł z ziemi złamany ołówek i wściekłym wzrokiem spojrzał na urzędnika. - Jak Edyp! - odparował, ale aluzja spłynęła po Rycynusie jak deszcz po szybie.”