Jesteśmy społecznością, która kocha książki

śmiałem się często, długo i głośno, lecz śmiech mój urywał się jak hejnał, kiedy żal mi się robiło tych biednych Rosjan, którym kolejne buty na karki następują, degenerując.

znamiennym jest przy tym moment, w którym główny bohater zdaje sobie sprawę z tego, że żył w ZSRR gorzej jak pies. kiedy udaje mu się to pierwszy raz w życiu wyznać przed kimś, ale przede wszystkim przed samym sobą, dokonuje się w nim prawdziwa przemiana. obiecuje sobie nigdy więcej nie wracać do tego antyludzkiego państwa, jednak zmiażdżony deterministycznym butem historii zdaje sobie sprawę ze swojego beznadziejnego położenia i kierowany mądrością etapu jak gdyby nigdy nic powraca do swoich obyczajów wzorowego komsomołca i oficera Armii Czerwonej. pomny sytuacji dusi w sobie człowieczeństwo i świadomie, choć niechętnie, odrzuca cywilizację łacińską. bo to dla niego jedyny sposób by przetrwać.

śmiałem się często, długo i głośno, lecz śmiech mój urywał się jak hejnał, kiedy żal mi się robiło tych biednych Rosjan, którym kolejne buty na karki następują, degenerując.

znamiennym jest przy tym moment, w którym główny bohater zdaje sobie sprawę z tego, że żył w ZSRR gorzej jak pies. kiedy udaje mu się to pierwszy raz w życiu wyznać przed kimś, ale przede wszystkim...