Po przeczytaniu tej książki okazuje się, że Pani K. Janda należy do grona tych aktorów, którzy do ostatniej chwili nie przypuszczali, że po zakończeniu edukacji w szkole średniej, skierują swoje kroki do szkoły teatralnej. Jak widać kierunek ten również dla Pani Krystyny zakończył się niespodziewanym sukcesem.

Z książki tej dowiadujemy się o kolejnych latach z życia aktorki, począwszy od dzieciństwa, aż po rok wydania tej publikacji (1992).

Poza życiem prywatnym spora część treści książki opowiada o pokonywaniu kolejnych przeszkód w drodze do sławy w świecie teatru i filmu. Początki aktorstwa dla Krystyny Jandy jak się okazuje wcale nie były łatwe. Pierwsze małżeństwo miało swoje odbicie na postrzeganiu siebie jako gorszej aktorki, która często była w cieniu stale krytykującego jej role męża(również aktora).
Jednak wraz z zakończeniem tego związku i poznaniem na planie zdjęciowym swojego drugiego męża, kariera Krystyny Jandy nabrała tempa i dynamicznie kształtowała się na polskich (później także zagranicznych) scenach teatralnych i filmowych.

W interesujący sposób został opisany sam zawód aktorki, wspomina się o jego blaskach i cieniach. O tym jak odgrywanie i wczucie się w daną rolę oddziaływuje na życie osoby ją odgrywającej. Dowiadujemy się jak wygląda praca z poszczególnymi reżyserami. Kto pozwala aktorom na niemal całkowitą improwizację i czy to prawda, że na planie u Andrzeja Wajdy to aktor sam jest pomysłodawcą na ostateczną kreację danej roli.
Dowiadujemy się również o tym, że nawet kłótnia na planie okazuje się zbawienną i wręcz potrzebną do odegrania scen wymagających stanów podwyższonego ciśnienia, podobnie wykorzystywany jest przypadkowy ból głowy.

Jedno ze stwierdzeń Krystyny Jandy nt. gry aktorskiej spodobało mi się szczególnie:

"Aktor nie może dokumentować nieszczęścia, to nie jest jego zadanie, on ma widza przed nieszczęściem ratować. Nie wolno odbierać nadziei; w banalnych sformułowaniach, że trzeba bronić postaci, chodzi w istocie właśnie o to. Nie odbierać nadziei; na tym opiera się cała moja aktorska wiara."

Szczerze polecam tę książkę:).

Po przeczytaniu tej książki okazuje się, że Pani K. Janda należy do grona tych aktorów, którzy do ostatniej chwili nie przypuszczali, że po zakończeniu edukacji w szkole średniej, skierują swoje kroki do szkoły teatralnej. Jak widać kierunek ten również dla Pani Krystyny zakończył się niespodziewanym sukcesem.

Z książki tej dowiadujemy się o kolejnych latach z życia...