Masterton napisał bardzo dużo bardzo podobnych do siebie książek, które rozróżniam tylko po okładkach. Demony, bohaterowie, happy endy. Tak to się kręci. Nieco inna jest seria z Rookiem, bowiem mamy tu nauczyciela klasy specjalnej i jej uczniów. Mimo naciągania niektórych kwestii cała seria bardzo mi się podoba, czyta się lekko i przyjemnie. Nie jest to napewno głęboka lektura, a jedynie taka na odprężenie.
W tej części przygód Rooka mamy do czynienia z demonem pożerającym dusze. Jak już wspomniałam, mimo naciąganych faktów pomysł przypadł mi do gustu. Zawiera on bowiem pewien podprogowy przekaz, a mianowicie cień depresji w społeczeństwie. Przyszłość w wielu zwłaszcza młodych ludziach budzi strach i wiele leków. Wielu popada w depresję z rozmaitych powodów a część z nich odbiera sobie życie. Książka nie traktuje bezpośrednio o tym, jednak uderza w podobne struny.
Masterton rozpędził się jednak tym razem i pod koniec dał upust swojej wyobraźni, kreując obraz rzezi. A co potem? Potem...nic. I to jest właśnie to, co mi się nie podoba. Wygląda na to, że autor po prostu nie wiedział co począć z zakończeniem, jest dość nielogiczne. Nie chcę zdradzać szczegółów, każdy kto przeczyta, przekona się o tym sam.
Mimo zakończenia książka bardzo mi się podobała, jest utrzymana w tonie Mastertona i lekkiej przygody z demonami bez cienia stresu i napięcia, które towarzyszą często czytaniu innych książek. Polecam.

Masterton napisał bardzo dużo bardzo podobnych do siebie książek, które rozróżniam tylko po okładkach. Demony, bohaterowie, happy endy. Tak to się kręci. Nieco inna jest seria z Rookiem, bowiem mamy tu nauczyciela klasy specjalnej i jej uczniów. Mimo naciągania niektórych kwestii cała seria bardzo mi się podoba, czyta się lekko i przyjemnie. Nie jest to napewno głęboka...