Czy jest coś, co łączy Emilię Wojtyłę, Wandę Półtawską, Danutę Michałowską, Marię Okońską, Siostrę Łucję z Fatimy, Matkę Teresę z Kalkuty, Świętą Teresę od Dzieciątka Jezus, Świętą Jadwigę, Świętą Faustynę Kowalską, Edytę Stein, Giannę Berettę Molle i Najświętszą Maryję Pannę? Na pozór nic. Można wyciągnąć jakieś pojedyncze połączenia, ale przeciętny człowiek nie będzie umiał znaleźć wspólnego mianownika łączące te postacie. I nie ma się czemu dziwić, przecież żyły nie tylko w różnych miejscach(tak jak na przykład Faustyna Kowalska w Polsce i Matka Teresa z Kalkuty), ale i w odległych czasach(na przykład żyjąca w średniowieczu święta Jadwiga i żyjąca współcześnie Wanda Półtawska). A jednak jest pewna osoba, która łączy wszystkie wymienione wcześniej – to polski papież, Jan Paweł II.
Tytuł książki napisanej przez Pawła Zuchniewicza i Brygidę Grysiak, „Kobiety w życiu Jana Pawła II” jest dosyć intrygujący. Od wieków wiadomo, że osoby duchowne obowiązuje celibat, tak więc o jakie kobiety może chodzić autorom? Czyżby to była kolejna prowokacja mająca na celu oczernienie tego wielkiego Polaka? Nic bardziej mylnego. Na kartkach książki opisanych jest 12 postaci kobiecych, które znacząco wpłynęły na życie Karola Wojtyłę.
Znajdziemy w niej teksty napisane przez Pawła Zuchniewicza o zmarłej matce Karola, Emilii, jego oddanej, choć nieco pominiętej we wszelkich biografiach przyjaciółkę, Wandzie Półtawskiej, koleżance z Teatru Respondycznego, który wystawiał sztuki podczas II wojny światowej, Danucie, współpracownicy kardynała Stefana Wyszyńskiego, Marii, jednej ze świadków objawień fatimskich – siostrze Łucji, ambasadorki papieskiej Matki Teresy z Kalkuty, najmłodszego lekarza Kościoła, świętej Teresie od dzieciątka Jezus; polskiego króla, świętej Jadwidze; sekretarce Pana Jezusa, siostrze Faustynie Kowalskiej; nawróconej Żydówce, Edycie Stein; bohaterskiej matce, Giannie Berette Molle oraz Najświętszej Maryi Pannie. Nie są to suche, biograficzne fakty. Teksty są napisane w formie fabularnej, przeplatane wypowiedziami Karola Wojtyły.
Doskonałym komentarzem do każdej opisywanej kobiety są felietony napisane przez Brygidę Grysiak, które psychologicznie zarysowują nam relację papież – kobieta. Szczególnie widać to w rozdziałach, które odnoszą się do osób, jakie papież znał osobiście. Zresztą zawsze łatwiej jest opisać relacje ludzi, którzy znają się osobiście, niż o tych, które są tylko na poziomie związków emocjonalnych. I to najczęściej w jedną stronę. Ale i z tymi pani Brygida poradziła sobie znakomicie.
Na początku czytania książki byłam sceptycznie nastawiona do tego, że napisało ją dwóch autorów. Tym bardziej, że twórczość Pawła Zuchniewicza była mi już znana ze wcześniejszych jego pozycji poświęconych życiorysowi Karola Wojtyły. Natomiast nazwisko Brygidy Grysiak było mi zupełnie obce. Zupełnie nie wiedziałam czego mam się po niej spodziewać. I przede wszystkim, czy teksty dwóch zupełnie różnych osób nie będą się ze sobą gryzły. Lektura rozwiała wszelkie moje wątpliwości – teksty nie tylko znakomicie się uzupełniały, ale i dawały spojrzenie na daną osobę z dwóch zupełnie różnych perspektyw: kobiety i mężczyzny.
Książkę czytało mi się bardzo przyjemnie. Nie tylko dlatego, że znałam w jakimś stopniu historię w niej zawarte(chociaż przyznam się szczerze, że o Danucie Michałowskiej i Marii Okońskiej czytałam pierwszy raz w życiu). Tradycyjnie język, którym posługuje się pan Paweł jest bardzo przystępny dla czytelnika, a i pani Brygida nie odstępowała mu swoim stylem. Wydaje mi się, że duet doskonale obalił mit, że mężczyznom kobiety potrzebne są tylko do jednego. Jak pokazuje przykład Karola Wojtyły – kobiety potrafią też znacząco wpłynąć na ich duchowe życie.

Czy jest coś, co łączy Emilię Wojtyłę, Wandę Półtawską, Danutę Michałowską, Marię Okońską, Siostrę Łucję z Fatimy, Matkę Teresę z Kalkuty, Świętą Teresę od Dzieciątka Jezus, Świętą Jadwigę, Świętą Faustynę Kowalską, Edytę Stein, Giannę Berettę Molle i Najświętszą Maryję Pannę? Na pozór nic. Można wyciągnąć jakieś pojedyncze połączenia, ale przeciętny człowiek nie będzie...