Miłość po grób, czyli druga część Pocałunków Wampirów opowiada dalsze losy Raven, po tym jak jej chłopak, Alexander, opuścił Grajdół. Jest to również część o wiele słabsza, gorzej napisana i właściwie nieco bezsensowna.
Część pierwsza była całkiem zabawna, a i historia wydawała się może nie jakoś szalenie wciągająca, ale z pewnością przyjemna i lekka. Ta część jest niemal nie do czytania. Ciężko się skupić na narracji, dialogi są niepełne, nie ma opisów miejsc, przez co postaci często wydają się zawieszone w próżni.
Głupota Raven wcześniej była rozczulająca, teraz męczy. Jej chłopak jest totalnie nudny, wampir czy nie, a Jagger to nawet nie ma spójnej osobowości i, swoją drogą, jego konflikt z Alexandrem jest jak żywcem wyjęty spod pióra dwunastolatki.
Ciężko wierzyć w akcje rozgrywającą się w książce, trudno polubić bohaterów i w ogóle jest kłopot z doczytaniem powieści do końca. Bardzo nieudana kontynuacja.

Miłość po grób, czyli druga część Pocałunków Wampirów opowiada dalsze losy Raven, po tym jak jej chłopak, Alexander, opuścił Grajdół. Jest to również część o wiele słabsza, gorzej napisana i właściwie nieco bezsensowna.
Część pierwsza była całkiem zabawna, a i historia wydawała się może nie jakoś szalenie wciągająca, ale z pewnością przyjemna i lekka. Ta część jest...