To opowieść, która szczegółwo opisuje życie kilkuletniego chłopca i świat widziany jego oczami. I to byłoby ciekawe i okej, gdyby zostało napisane w interesujący sposób. Sam strumień świadomości kilkulatka, który ubiera świat i relacje jakich jest świadkiem w swoje spostrzeganie nie jest aż tak interesujące, jak mogłoby się wydawać. Ta książka mnie znudziła, a zdarza się to bardzo rzadko. Zwłaszcza, że jest mnóstwo interesującej prozy bardzo wsobno-biograficznej, dużo ciekawszej niż ksiażka Andre.

To opowieść, która szczegółwo opisuje życie kilkuletniego chłopca i świat widziany jego oczami. I to byłoby ciekawe i okej, gdyby zostało napisane w interesujący sposób. Sam strumień świadomości kilkulatka, który ubiera świat i relacje jakich jest świadkiem w swoje spostrzeganie nie jest aż tak interesujące, jak mogłoby się wydawać. Ta książka mnie znudziła, a zdarza się to...

Świat widziany oczyma dziecka jest zupełnie inny niż ten,który widzą dorośli, i co trzeba podkreślić jest lepszy, prostszy,nieskomplikowany,zawsze z alternatywnymi mniej lub bardziej moźliwymi do zastosowania rozwiązaniami.Jest też dla dziecka często nie zrozumiały, ale nie dlatego, że przekracza jego możliwości poznawcze, co raczej intryguje sposobem reakcji na sytuacje, które dziecko postrzega jako oczywiste, czarno-białe, tego przecież cały czas jest uczone kiedy kształtuje się jego wrażliwość i formułuje kręgosłup moralny, nazywając określone rzeczy i zachowania dobrymi a inne złymi, pokazując, co może a czego nie powinno robić, bo jest to dla niego niebezpieczne, szkodliwe, niedobre.To my, dorośli, taki obraz dobrego świata dziecku przekazujemy i do takiego świata go zapraszamy, ale jak to bywa powinniśmy w tym miejscu powiedzieć, że no cóż, to zbyt idealne a życie realne jest inne, przerasta nas i zaskakuje,również podważa wszystko to, co jako ideał przekazujemy dzieciom. Bo kiedy mówimy o miłości,to i tę miłość powinniśmy pokazać, bo kiedy opowiadamy o lojalności czy wierności, to sami tacy powinniśmy być.Takie wzorce wpadają do chłonnego i otwartego umysłu dziecka i pozostają w jego świadomości jako jedyne i prawdziwe obrazy świata, w którym żyje, i kiedy nagle słyszy i dowiaduje się, że rodzice się nie kochają, że się zdradzają,to ten budowany z takim mozołem świat legnie w gruzach, co dla nieukształtowanego emocjonalnie dziecka może być przyczyną powstania później poważnych zaburzeń czy problemów, zwłaszcza jeśli jest szczególnie delikatnym i wrażliwym.To my nie zdajemy sobie sprawy, jak to, co robimy nie jest obojętne dla psychiki dziecka i jego dalszego życia.Taki obraz świata z jego wszystkimi odcieniami spotykamy w tej niezwykłej na poły autobiograficznej książce. Zranienia, których doświadcza bohater, a które są jego udziałem kiedy jest jeszcze dzieckiem i staje się młodzieńcem pokazane są jako te, które wywarły wielki wpływ na to, kim stał się jako dorosły, i wychwytuje takie momenty, które mogą w istotny sposób zakłócić prawidłowy rozwój-przykładem jest niewłaściwa postawa matki nie widzącej niczego złego czy niewłaściwego w przebieraniu się w stroje kobiece i odgrywanie takich zachowań, jak również daleko idąca nadopiekuńczość przeradzająca się zaborczość i ograniczenie wolności, narzucenie określonych wyborów, silne ich egzekwowanie pod presją miłości matczynej.Obserwacja, jaka jest naszym udziałem, pozwala nam, choć z perspektywy, zobaczyć jak bardzo szkodliwe są i groźne zachowania dorosłych, i choć nie wiemy jak będzie wyglądalo, jak wygląda dorosłe życie bohatera, to patrzymy na nie z niepokojem i lękiem, który możemy przenieść na wszystkie dzieci, które uwikłane są w problemy dorosłych, i których dzieciństwo zostaje naruszone, zepsute, bo dorośli zajęli się sobą i zapomnieli, że troska o dobro dziecka powinna być na pierwszym planie.Lektura tej książki to doskonała okazja to swoistego rachunku sumienia, czy jako rodzice stanęliśmy na wysokości powierzonego nam zadania i decydując się na budowanie rodziny ustawiliśmy wszystko na właściwych półkach.

Świat widziany oczyma dziecka jest zupełnie inny niż ten,który widzą dorośli, i co trzeba podkreślić jest lepszy, prostszy,nieskomplikowany,zawsze z alternatywnymi mniej lub bardziej moźliwymi do zastosowania rozwiązaniami.Jest też dla dziecka często nie zrozumiały, ale nie dlatego, że przekracza jego możliwości poznawcze, co raczej intryguje sposobem reakcji na sytuacje,...