Są takie tytuły, których lektura odciska piętno na umyśle czytelnika. Które z początku wydają się dziwne i chaotyczne, jednak gdy już zagłębimy się w ich lekturę, nie możemy się oderwać aż do ostatniej strony. Przykładem takiej właśnie pozycji jest niewątpliwie „ty” Pawła Jakubowskiego. Co kryje w sobie ten minimalistyczny tytuł? Zapraszam byście zanurzyli się do świata wyrwanego z pogranicza snu.

Główny bohater nazywany Pawełkiem to młody i niestabilny emocjonalnie mężczyzna, który wpada w sidła prawdziwej femme fatale, która zniewala mężczyzn i czyni swoimi zabawkami. Karolina, gdyż takie imię nosi nasza bohaterka, zwabia swoich kochanków do tajemniczego domu, w którym dzieją się rzeczy, których ludzi umysł nie jest w stanie ogarnąć. I to właśnie owi „wybrańcy”, bywalcy owego domu stanowią kwintesencję niezwykłości „ty”. Nie będę o nich pisać zbyt wiele, bowiem jedynym sposobem, by zrozumieć ich odmienność jest zagłębienie się w ich historie. Do tego wszystkiego dodajmy grasującego w mieście seryjnego mordercę i gwałciciela zwanego Trupiarzem, by otrzymać ogólny zarys fabuły „ty”.

O czasie i miejscu akcji nie można zbyt wiele powiedzieć. Miasto, które przemierzamy towarzysząc Pawełkowi nie zostało nazwane i wydaje się nie różnić wiele od tego co sami zazwyczaj obserwujemy przemierzając ulice. Akcja rozgrywa się w czasach współczesnych i to w sumie wszystko co można powiedzieć . Owe zawieszenie w nieokreślonym miejscu i czasie jest kolejnym czynnikiem mającym na celu wywołanie w czytelniku poczucia niepewności, a niekiedy wręcz grozy. Czy autorowi udało się osiągnąć ten efekt? Osobiście uważam, że tak. Dodatkowo pojawiające się w późniejszej części elementy fantastyczne, a z pewnością nadprzyrodzone, dodatkowo czynią lekturę niepokojąca, a nakreślona przez autora rzeczywistość staje się daleka od tego, co znamy. Przesyconą seksem, przemocą, zmuszającą do przekraczania wszelkich możliwych granic i przypominającą narkotyczny sen, w którym nikt chyba znaleźć by się nie chciał.

Tym, co podczas lektury podobało mi się najbardziej, były prowadzone przez autora rozmowy z czytelnikiem i liczne wtrącenia odnośnie rozgrywających się wydarzeń. Z początku wywołały one pewien chaos w lekturze i potęgowały uczucie zagubienia, ale gdy już się do nich przyzwyczaiłam z niecierpliwością wypatrywałam ich w tekście. Dodawały one historii niewątpliwie unikalnego uroku i wyróżniają tytuł spośród wielu innych. Warto także zwrócić uwagę na liczne inspiracje dziełami Witkacego i Gombrowicza, do których autor sam się z resztą przyznaje.

Zebrawszy razem wszystkie te elementy otrzymujemy pełny obraz książki, która uderza w czytelnika, nie tylko niecodzienną formą, czy wybuchową mieszanką abstrakcji, surrealizmu, grozy i akcji, które stanowią esencję fabuły, ale również wydobyciem na światło dzienne wszystkich najgorszych cech i instynktów drzemiących wewnątrz każdego człowieka.

„ty” to książka inna niż wszystkie, a co za tym idzie, nie każdemu przypadnie do gustu. Jednak jeżeli już wczujecie się w historię snutą przez Pawła Jakubowskiego mogę Was zapewnić, że nie będziecie mogli oderwać się od niej aż do ostatniej strony. To nie jest historia, która czyta się na raty, a opowieść-narkotyk, która uzależnia i nie pozwala wyrwać się ze swych sideł, aż nie doczekamy jej zakończenia. Polecam wszystkim gustującym w książkach niezwykłych, kipiących od emocji i zawieszonych na granicy snu i jawy. Z pewnością nie będziecie zawiedzeni.

Ocena: 7,5/10
Sara Glanc

Za egzemplarz do recenzji serdecznie dziękuje autorowi.

Po więcej recenzji zapraszamy na blog KZTK:
http://koszztk.blogspot.com/

Są takie tytuły, których lektura odciska piętno na umyśle czytelnika. Które z początku wydają się dziwne i chaotyczne, jednak gdy już zagłębimy się w ich lekturę, nie możemy się oderwać aż do ostatniej strony. Przykładem takiej właśnie pozycji jest niewątpliwie „ty” Pawła Jakubowskiego. Co kryje w sobie ten minimalistyczny tytuł? Zapraszam byście zanurzyli się do świata...

Postmodernistyczna jazda bez trzymanki. Wrzucono do jednego garnka libertynizm, kryminał noir, narkotyczne wizje, krwawą jatkę, a wszystko to w konwencji literatury brukowej. Widać silne inspiracje Witkacym i Gombrowiczem, czego zresztą nie kryje sam autor na kartach książki. Często przebija literacki odpowiednik czwartej ściany i zwraca się bezpośrednio do czytelnika poprzez wtrącenia w kilkupoziomowych nawiasach. O dziwo udaje mu się ogarnąć ten chaos i mimo luk fabularnych, całość czyta się dobrze (o ile jest się w stanie zaakceptować przyjętą konwencję). Osobiście podczas lektury bawiłem się świetnie.

Postmodernistyczna jazda bez trzymanki. Wrzucono do jednego garnka libertynizm, kryminał noir, narkotyczne wizje, krwawą jatkę, a wszystko to w konwencji literatury brukowej. Widać silne inspiracje Witkacym i Gombrowiczem, czego zresztą nie kryje sam autor na kartach książki. Często przebija literacki odpowiednik czwartej ściany i zwraca się bezpośrednio do czytelnika...

Nie ma co się rozpisywać, proszę spojrzeć powyżej lub poniżej.
Bardzo dobra książka, do przeczytania w jeden wieczór.
Smaku dodaje, że mój egzemplarz jest z dedykacją od Autora (Pozdrawiam).
"Kopuła" już na mnie czeka.
P.S. Książkę obejrzałem dokładnie w poszukiwaniu podpisów-receptur, specyfików zażywanych przez Autora podczas pisania, ale ich nie znalazłem ;)

Nie ma co się rozpisywać, proszę spojrzeć powyżej lub poniżej.
Bardzo dobra książka, do przeczytania w jeden wieczór.
Smaku dodaje, że mój egzemplarz jest z dedykacją od Autora (Pozdrawiam).
"Kopuła" już na mnie czeka.
P.S. Książkę obejrzałem dokładnie w poszukiwaniu podpisów-receptur, specyfików zażywanych przez Autora podczas pisania, ale ich nie znalazłem ;)

Ta książka zrobiła ze mną to, co demoniczna femme fatale z głównym bohaterem: zgwałciła na wszystkie możliwe sposoby, wydrążyła intelektualnie i zostawiła rozedrganą psychicznie, emocjonalnie i fizycznie. A najgorsze (najlepsze?) w niej jest to, że nie mogłam się od niej oderwać ani przestać o niej myśleć dopóki nie skończyłam. Innymi słowy naprawdę dobry narkotyk (nie znam się na narkotykach, ale nosi mnie i chyba mam arytmię, diagnozę zostawiam prosektorom). Generalnie obrzydliwa, pornograficzna, obnażająca wszystkie ludzkie dewiacje, cały id, jakby to ujął Freud. I jeszcze ten tytuł "Ty", rozumiecie aluzję? Sceny o jakich Dantemu się nie śniło, opisane w elektryzujący, artystyczny sposób, który paradoksalnie tylko podkreśla ich wulgarność. Nie ma to na celu zaszokowanie czytelnika, ale też nie jest funkcjonalne dla powieści. Jest celem samym w sobie. Końcówka z kolei jest połączeniem horroru, thrillera i filmu akcji (tak, filmu, wiem, co piszę). Najcudowniejsza jest jednak forma. Autor nie tylko nie ukrywa się, ale także nie ukrywa faktu pisania powieści. Metafizycznie jest obecny podczas lektury, komentując swój twór. Pisze sobą, jak Gombrowicz, ale pisze do czytelnika, dlatego "Ty". Zwraca się do czytającego w formie żeńskiej, nie powiem jak bardzo mnie tym ujął. Kontynuuje naukę przedwojennych surrealistów-egzystencjonalistów-awangardzistów, ale idzie o krok dalej. Dygresje, zawiłość, brak konsekwencji, sadyzm, pornografia, wizje narkotyczne. Boże, co ja przeczytałam? Nie polecam.

Ta książka zrobiła ze mną to, co demoniczna femme fatale z głównym bohaterem: zgwałciła na wszystkie możliwe sposoby, wydrążyła intelektualnie i zostawiła rozedrganą psychicznie, emocjonalnie i fizycznie. A najgorsze (najlepsze?) w niej jest to, że nie mogłam się od niej oderwać ani przestać o niej myśleć dopóki nie skończyłam. Innymi słowy naprawdę dobry narkotyk (nie znam...

Historia Pawełka i jego zakręconych relacji z tajemniczą kobietą i ludźmi, którzy ją otaczają. Chyba nie da się dokładniej opowiedzieć fabuły, bo "Ty" to książka z całkowicie pokręconą formą i abstrakcyjną fabułą. Bardzo wciągający jest też styl narracji, ta historia jest komuś opowiadana i przy okazji pojawia się bardzo dużo metatekstowych komentarzy. Mnie się kojarzyła z Gombrowiczem, ale w jej kontekście pojawia się wiele różnych porównań do niekonwencjonalnych twórców. Niby nie powinno się opisywać książki poprzez porównania do innych, ale akurat w tym przypadku jest to potrzebne, bo bardzo trudno znaleźć słowa na określenie, jaka jest ta powieść. W każdym razie zagłębianie się w jej niuanse i pokręcone (w pozytywnym sensie) wątki jest ciekawym wyzwaniem.

Historia Pawełka i jego zakręconych relacji z tajemniczą kobietą i ludźmi, którzy ją otaczają. Chyba nie da się dokładniej opowiedzieć fabuły, bo "Ty" to książka z całkowicie pokręconą formą i abstrakcyjną fabułą. Bardzo wciągający jest też styl narracji, ta historia jest komuś opowiadana i przy okazji pojawia się bardzo dużo metatekstowych komentarzy. Mnie się kojarzyła z...

Mistrzowska w swoim gatunku :). Krwawa jatka okraszona absurdem.

Mistrzowska w swoim gatunku :). Krwawa jatka okraszona absurdem.

Książka robi kisiel z mózgu i mielonkę z serducha, a przyprawiona jest sowicie erotyką i krwią. Smakowite acz przyciężkawe danie.

Książka robi kisiel z mózgu i mielonkę z serducha, a przyprawiona jest sowicie erotyką i krwią. Smakowite acz przyciężkawe danie.