Gdybym miała wskazać jeden najlepszy kryminał, który przeczytałam miałabym kłopot. Ale "Ciemne sekrety" byłyby wysoko. Od kilku miesięcy jestem zakochana w kryminale skandynawskim. I mimo różnych opinii na temat książek pochodzących ze Skandynawii ja... je... kocham!!!

To co w kryminale skandynawskim mnie zachwyca to fakt, że do końca nie wiem kto zbił. Może to banał, ale czy ktoś czytał amerykańskie powieści, kryminały czy thrillery i nie rozwiązał zagadki na długo przed bohaterem książki? Niestety mi się to zdarzało. Nie zawsze, ale bardzo często. Tu tego nie ma. Jest prawdziwa dedukcja. Poza tym jest jedna podstawowa zasada: mordercą nie musi być szaleniec ani zboczeniec ani maniak. Morderstwo może popełnić zwykły człowiek, a nawet dziecko.

Do książki Michaela Hjortha i Hansa Rosenfeldta podchodziłam początkowo jak do jeża. Długo stała na półce, ale wreszcie przyszedł na nią czas i ... . No właśnie, książka jest wspaniała. Bohater mimo swoich wad, a może właśnie dzięki nim wydaje się ludzki. Okazuje się, że bohaterowie nie muszą się lubić, mają swoje problemy, że istnieją karierowicze a także ci, którym brakuje odwagi (a raczej szczęścia) by karierowiczem zostać.

Przeczytałam, i pobiegłam do księgarni kupić dwie kolejne książki tego duetu. Mam dobre przeczucia co do nich. Poza tym warto wspomnieć, iż obaj autorzy popełnili kilka scenariuszy, warto wspomnieć chociażby "Most nad Sundem" Hansa Rosenfeldta. Serial jest fantastyczny, tak jak i książka którą napisał.

Gorąco polecam.

Gdybym miała wskazać jeden najlepszy kryminał, który przeczytałam miałabym kłopot. Ale "Ciemne sekrety" byłyby wysoko. Od kilku miesięcy jestem zakochana w kryminale skandynawskim. I mimo różnych opinii na temat książek pochodzących ze Skandynawii ja... je... kocham!!!

To co w kryminale skandynawskim mnie zachwyca to fakt, że do końca nie wiem kto zbił. Może to banał, ale...