Slavoj Żiżek, czyli „Elvis w uniwersyteckich aulach”, entuzjastycznie oklaskiwany przez słuchaczy słoweński intelektualista, jest w tej książce nieco inny niż podczas swoich niezliczonych wykładów i odczytów, które na szczęście są łatwo dostępne w sieci, będąc kopalnią uwag i krytycznych refleksji nad współczesnością. Żiżek jest tu jakby nieco poważniejszy niż „na żywo”, nieco mniej tu odniesień popkulturowych, a jego wywody w formie tekstu pisanego są jakby bardziej „uczesane”, mniej obfitujące w dygresje niż jego ustne wypowiedzi. W jaki sposób kapitaliści deklamujący na temat „dobra wspólnego” reprodukują problemy społeczne, których zwalczanie wydają się finansować? W jakim sensie język jest najsilniejszym czynnikiem tworzącym podziały społeczne, ostatecznym narzędziem ludzkiej przemocy? Dlaczego za zamieszkami na przedmieściach Paryża w 2005 roku nie stała żadna wywrotowa idea (ani żaden krytyczny komunikat), a Islamscy terroryści nie są religijnymi fundamentalistami, jak przyjęło się ich przedstawiać w mediach głównego nurtu? Dlaczego sprowadzanie problemów rasizmu czy przemocy wobec kobiet do kulturowych kwestii tolerancji maskuje ich rzeczywiste zródła, a liberalna tolerancja cechująca ideę multikulturowości jest zakorzeniona w przemocy? I w końcu dlaczego nasze czasy – przedstawiane jako zupełnie „postideologiczne” - są na wskroś przeniknięte ideologią, na której odciśnięty jest stempel hegemonii, dominacji i opresji? Nad tymi i innymi pytaniami zastanawia się Ziżek, a wszystko to w kontekście myśli Freuda, Lacana, Hegla, Marksa i innych.
Czas spędzony z Żiżkiem w dowolnej formie jest czasem „wygranym”. Ani sto wydań „Wprost” czy „Newsweeka”, ani dwieście wydań „Faktów po faktach” nie da Wam tego co godzina z Żiżkiem.

Slavoj Żiżek, czyli „Elvis w uniwersyteckich aulach”, entuzjastycznie oklaskiwany przez słuchaczy słoweński intelektualista, jest w tej książce nieco inny niż podczas swoich niezliczonych wykładów i odczytów, które na szczęście są łatwo dostępne w sieci, będąc kopalnią uwag i krytycznych refleksji nad współczesnością. Żiżek jest tu jakby nieco poważniejszy niż „na żywo”,...