Książka posiada jasną, konsekwentną treść i to jest jej jedyna zaleta. Lecz fabuła jest schematyczna i przewidywalna, kolejna odmiana bajki o Kopciuszku z góry wiadomym zakończeniem. Również bohaterowie są standardowi, autorka niczym nauczycielka podzieliła bohaterów na zdolnych i grzecznych oraz na ograniczone groźne rozrabiaki. Najbardziej zdumiały mnie dialogi, nie dość, że drętwe, to zupełnie nie pasujące do postaci, miejsc i przebiegu akcji, jakby żywcem wyjęte z telewizyjnych seriali. Ja przynajmniej nie potrafiłem dopasować żadnych cech bohaterów do tego, co mówili. Raczej ci bohaterowie byli pozbawieni jakichkolwiek charakterystycznych cech, wszyscy mówili tak samo i to samo.
Wydawałoby się, że poczujemy przy lekturze powiew orientu, ale spojrzenie autorki przypomina mi spostrzeżenia turysty w czasie dwutygodniowej dobrze opłaconej wycieczce all inclusive. Przy tym przedstawiła mnóstwo stereotypowych obserwacji na poziomie poglądów z czasów Stasia i Neli, typu dzicy Arabowie i brudni Murzyni. Od czasu do czasu okraszone wstawkami na temat pomocy dla krajów trzeciego świata i tym podobnymi.
Przepraszam, ale wydaje mi się, że książka została napisana na jednym kolanie, trudno ją inaczej czytać niż w takim samym tempie jak została stworzona. I mnie raczej nic z tej wycieczki nie pozostanie w pamięci.

Książka posiada jasną, konsekwentną treść i to jest jej jedyna zaleta. Lecz fabuła jest schematyczna i przewidywalna, kolejna odmiana bajki o Kopciuszku z góry wiadomym zakończeniem. Również bohaterowie są standardowi, autorka niczym nauczycielka podzieliła bohaterów na zdolnych i grzecznych oraz na ograniczone groźne rozrabiaki. Najbardziej zdumiały mnie dialogi, nie dość,...