Książka ma potencjał... no właśnie.

Zacznę od tego, że autorka- a na pewno wydawcy- chyba chciała się trochę pogrzać w blasku aktualnego modnego nurtu antyutopijnego. I nie powiem, pomysł miała naprawdę ciekawy- szkoda tylko, że na tym się skończyło. Bohaterowie są, moim zdaniem, trochę pobieżnie przeleciani- tak naprawdę poza bardzo ciekawym Cztery vel Tobiasem, nie zapałałam sympatią do nikogo, wliczając w to narratorkę. Brakuje mi czegoś, nikt nie jest zbudowany porządnie- tak, bym go naprawdę "poczuła"- co więcej, bohaterowie wydają mi się wręcz powtarzalni i obdarzeni niemal identycznymi cechami- np Peter i Eric, Uriah i Will... Dalej- sceny miłosne, początkowo wciągające- potem mnie męczą. Autorka ma chyba traumę jakąś, ponieważ Cztery w większości scen chwyta Tris pod brodę- co faktycznie jest niezmiernie urocze- raz czy dwa. Tak czy inaczej czasem miałam wrażenie, że wątek romantyczny jest banalny i harlequinowy, bez polotu.
Najmocniejszą stroną książki jest, moim zdaniem, historia i świat stworzony- i zapewne jeśli sięgnę po drugą część serii, to tylko przez nią. I przez Cztery ;)
Na koniec dodam, że bardzo irytuje mnie porównywanie tej książki do "Igrzysk śmierci". Collins sobie na to absolutnie nie zasłużyła.

Książka ma potencjał... no właśnie.

Zacznę od tego, że autorka- a na pewno wydawcy- chyba chciała się trochę pogrzać w blasku aktualnego modnego nurtu antyutopijnego. I nie powiem, pomysł miała naprawdę ciekawy- szkoda tylko, że na tym się skończyło. Bohaterowie są, moim zdaniem, trochę pobieżnie przeleciani- tak naprawdę poza bardzo ciekawym Cztery vel Tobiasem, nie...