Ostatnimi czasy praktycznie każda bohaterka serii fantastycznych posługuje się sarkazmem. Raz lepiej, raz gorzej, ale pisarze to ubóstwiają chyba. I tak samo jest w tej książce, tylko, że Chloe Neil ma duże poczucie humoru. :)
Ale od początku.. Byłam dosyć sceptyczna sięgając po tę powieść. To chyba kwestia wampirów, za którymi nie przepadam (konkretniej: nie przepadałam, bo Wampiry z Chicagolandu mi podpasowały). Nie chce mi się dużo pisać, więc w skrócie: główna bohaterka - cudo. No może za dużo powiedziane, ale w czasach, gdy prawie każda jest naiwną, płaczliwą idiotką, Merit się wyróżnia. Jest miła, bardzo zabawna, odważna, ale bez przesady. Jej odruchy są w 100% ludzkie: tam gdzie sytuacja jest nieznana - Merit jest ostrożna. Silna, ale delikatna. Ma normalne przemyślenia, dotyczące człowieczeństwa i planów, które właśnie się rozsypały, a co równie ważne: nie rzuca się na każdego faceta z seksownymi oczami. (hah, równie ważne :p) Jej przyjaciele - jak się można domyślić - są genialni. I tyle.
Fabuła... Kwestia polityczna, zagadka kryminalna.. Moim skromnym zdaniem, rewelacyjnie opisane. I coś na koniec: walka. Nie będę spoilerować, ale sceny walki, nauki i przygotowania do niej były naprawdę bardzo, bardzo dobre. Dodając do tego kim stała się na końcu Merit... Cudo :)

Taki cytacik:

- "Tak - powiedziałam jej - To jest to.
Spojrzała na mnie, czekając na cios, potem kiwnęła głową - Okej.
- Okej.
- Dobrze.
Uśmiechnęła się do mnie szeroko - Dobrze.
Odwzajemniłam uśmiech - Świetnie.
- Świetnie, znakomicie, wspaniale, Jezu, po prostu wyjdźmy z tego auta.

Ostatnimi czasy praktycznie każda bohaterka serii fantastycznych posługuje się sarkazmem. Raz lepiej, raz gorzej, ale pisarze to ubóstwiają chyba. I tak samo jest w tej książce, tylko, że Chloe Neil ma duże poczucie humoru. :)
Ale od początku.. Byłam dosyć sceptyczna sięgając po tę powieść. To chyba kwestia wampirów, za którymi nie przepadam (konkretniej: nie przepadałam,...