Książka napisana sprawnie. Czyta się ją dobrze, choć stanowi zaledwie cień genialnego "Ojca chrzestnego". Zresztą na kartach powieści pojawiają się Michael, Clemanza i sam don Vito. Ich wątki stanowią zaledwie epizody, są jendak wyborne. Wyraziste, miotane sprzecznymi pragnieniami postaci zapadają w pamięć. Bez wątpienia polecam każdemu, kto szuka opowieści o walce w imię sprawiedliwości na miarę don Kichote'a, władzy, zdradzie, odpowiedzialności i istocie bycia bohaterem.
Puzzo odmalował tu też obraz ogromnych nierówności społecznych i cynizmu władz Sycylii głuchych na potrzeby najbiedniejszych warstw społecznych. Moje przerażenie i gniew wzbudziły wątki związane z pewnym prawicowym politykiem, który dla utrzymania się przy władzy gotów był współpracować z mafią, szantażować wyborców, a nawet posunąć się do sugestii zamordowania przeciwników politycznych. Niezwykle ciekawie prezentuje się też jego kooperacja z władzami kościelnymi. Jakże pięknie pisarz pokazał kupowanie głosów poprzez darowizny dla najuboższych i płomienne kazania ukazujące poglądy lewicowe jako podszepty szatana i ostateczny upadek ducha ludzkiego. Ech... jak to dobrze, że to tylko fikcja literacka... Prawda?

Książka napisana sprawnie. Czyta się ją dobrze, choć stanowi zaledwie cień genialnego "Ojca chrzestnego". Zresztą na kartach powieści pojawiają się Michael, Clemanza i sam don Vito. Ich wątki stanowią zaledwie epizody, są jendak wyborne. Wyraziste, miotane sprzecznymi pragnieniami postaci zapadają w pamięć. Bez wątpienia polecam każdemu, kto szuka opowieści o walce w imię...