Pierwsza część długiego (i to długiego przez duże D) i znanego cyklu.

Książka opowiada o grupie młodych ludzi zmuszonych do opuszczenia rodzinnych stron i udania się w długą, niebezpieczną podróż by uratować świat. Może i brzmi zbyt Tolkienowsko, ale nie zniechęcajcie się!

Nie ma się co oszukiwać, pierwsza część ,,Koła Czasu" oryginalnością fabularną nie zachwyca. Mamy głównego bohatera, zwykłego chłopaka-wieśniaka, który będzie musiał stawić czoło złu. Jest też Czarny, okrutny i potężny niczym Sauron i tak samo jak on działający za pomocą hordy swoich sługusów. Niemniej w późniejszych częściach cyklu to podobieństwo zanika, a powieść zaczyna żyć własnym życiem. Dla niektórych wadą może okazać się również ,,questowość" pierwszych tomów; jeden tom - jedna misja do wykonania. A jednak świat stworzony przez Jordana jest jednym z najbardziej rozbudowanych na jakie napotkałam sie w świecie fantasy (a bywam w nim całkiem sporo). Każda postać ma swoje uroki oraz irytujące wady, są one bohaterskie i tchórzliwe, mają swoją kulturę, obyczaje i uprzedzenia. A jest tych postaci tyle, że łatwo można się pogubić!
Samo ,,Oko Świata" jest jedną z moich ulubionych części, ponieważ nie ma tam, w przeciwieństwie do części następnych, wymuszonych zapychaczy czasu. Akcja jest wartka, czasem zbyt schematyczna, ale nawet jeśli, nie przeszkadza to w zagłębianiu się w powieść. Może to kwestia tego, że pisząc tę recenzję czytam Koło Czasu już nie po raz pierwszy i wiem jak wkrótce te schematy znikną zostawiając dziesiątki poplątanych wątków, w których łatwo się zagubić a czytelnik ma ochotę zrobić notatki zamiast po raz enty kartkować poprzedni tom, żeby przypomnieć sobie kim jest dana postać.

Warto też dodać, że świat stworzony przez Jordana to w znacznej mierze świat kobiet. Widać to już na samym początku, gdzie rzeczywistą władzę nad wioską sprawuje Koło Kobiet, a jak jakaś gospodyni tupnie nóżką to wszyscy mężczyźni naokoło chodzą jak w zegarku. Każdej zapatrzonej w siebie kobitce wydaje się, że wszyscy mężczyźni to niedorozwinięci chłopcy, których trzeba pilnować i wskazywać właściwy kierunek, bo sami na pewno nie dadzą sobie rady. Taki jest już urok tej książki i jeśli zamierza się przeczytać cały cykl, trzeba zaakceptować wyniosłe matrony. Po pewnym czasie zaczyna się je lubić, a nawet jeśli nie poszło by się z nimi na tańce w Niedzielę, to chociaż z szacunkiem uścisnęło dłoń ;)
Styl pisania Jordana uważam za mistrzowski.

Polecam miłośnikom fantasy, którzy mają trochę wolnego czasu i nie zniechęca ich długa lektura.
Tylko dlaczego te okładki muszą być takie okropne?

Pierwsza część długiego (i to długiego przez duże D) i znanego cyklu.

Książka opowiada o grupie młodych ludzi zmuszonych do opuszczenia rodzinnych stron i udania się w długą, niebezpieczną podróż by uratować świat. Może i brzmi zbyt Tolkienowsko, ale nie zniechęcajcie się!

Nie ma się co oszukiwać, pierwsza część ,,Koła Czasu" oryginalnością fabularną nie zachwyca. Mamy...