Jeśli chodzi o filozoficzne zapatrywania to Feuerbach był materialistą - i z tej właśnie pozycji atakuje on religię, pojęcie boga w szczególności. Czyni to z niesłychaną wręcz zaciekłością. Co było dla niego ową tytułową istotą religii? Myślę, że najważniejsze będzie tutaj pojęcie tzw. "alienacji religijnej", z którego korzystali później filozofowie marksistowscy. Co autor rozumiał pod tym pojęciem? Cytat z innego tekstu Feuerbacha: "(...) człowiek nie może pragnąć, wielbić, kochać - jako istoty boskiej - czegoś innego od istoty ludzkiej." Mówiąc dość wulgarnie: gdyby krowy miały boga, byłaby nim krowa... gdyby lwy miały boga, byłby nim lew! Wszystko to są prawa nieuświadomionej alienacji religijnej. Człowiek tworzy pojęcie boga ze swych własnych cech - przy okazji ograbiając się w ten sposób i wszystko oddając bogu, przez co sam czuje się słaby i podległy, zależny od swojego tworu.

Drugim ważnym już może nie tyle pojęciem co pewną formą metafory będzie zdanie: "Jak trwoga to do boga." Przecież pierwotnie chrześcijaństwo było religią niewolników! Autor przytacza wiele przykładów na potwierdzenie tej zależności. Religia historycznie ujęta jako pewna forma pociechy.

Książka ta jest wybitnie psychologiczna. Autor skrupulatnie wnika w naturę ludzkiej psyche pod kątem religijności. Nie ma tutaj mowy o czystej nauce czy dzisiejszej astrofizyce, antydowody są natury psychologicznej i "łapie się" je bardzo intuicyjnie. Jakże blado wypada tutaj taki R. Dawkins czy Ch. Hitchens - dzisiejsi guru ateizmu!

Jeśli chodzi o filozoficzne zapatrywania to Feuerbach był materialistą - i z tej właśnie pozycji atakuje on religię, pojęcie boga w szczególności. Czyni to z niesłychaną wręcz zaciekłością. Co było dla niego ową tytułową istotą religii? Myślę, że najważniejsze będzie tutaj pojęcie tzw. "alienacji religijnej", z którego korzystali później filozofowie marksistowscy. Co autor...