Feuerbach był uczniem Hegla, należąc do tzw. lewicy heglowskiej. Wkrótce jednak odrzucił heglizm przyjmując w metafizyce poglądy materialistyczne. Swoje credo wyraził słowami: Myśl z bytu, a nie byt z myśli. Podkreślał materialność człowieka (Człowiek jest tym, co je) i na tej podstawie zbudował naturalistyczą etykę i teorię religii. Zwalczał idee nieśmiertelności i nadprzyrodzoności. Religia – jego zdaniem – była tworem ludzkim: to człowiek stworzył Boga na swoje podobieństwo - nie odwrotnie. Religia jest jednak wieczna, gdyż zaspokaja odwieczne potrzeby człowieka. Jest ona także pewną formą jego wiedzy o samym sobie, o istocie człowieczeństwa. Jeżeli Bóg został stworzony na obraz człowieka to człowiek – poznając Boga w jego formach – poznaje samego siebie. Poznanie rzeczy może – zdaniem Feuerbacha – następować tylko przez zmysły (sensualizm), a poznanie innego człowieka – także poprzez "poszukiwanie prawdy w dialogu".
Filozofia Feuerbacha oddziaływała na Marksa i Engelsa. Obaj krytykowali Feuerbacha m.in. w dziełach: "Tezy o Feuerbachu", "Ideologia niemiecka" czy "Ludwig Feuerbach i zmierzch klasycznej filozofii niemieckiej".
W 1867 wylew krwi powoduje częściowy paraliż, który w 1872 roku staje się przyczyną śmierci filozofa. Umarł mając 68 lat.
DYSKUSJE