W drugim tomie Księgi Nowego Słońca czytelnik znajduje kontynuację wydarzeń rozpoczętych w „Cieniu kata” i dalsze losy wygnanego z konfraterni Seweriana. To ciągle ten sam świat odległej przyszłości, jednakże wizja ta zostaje poszerzona i odnajdujemy więcej smakowitych szczegółów. Gene Wolfe tworzy świat przypominający epokę średniowiecza, jak to powszechnie czyni się w powieściach fantasy. Ale to tylko pozorne podobieństwo. To nie jest żadna Nibylandia, jakich wymyślono już multum. Okazuje się, że to wszystko dzieje się na naszej starej dobrej Ziemi w bardzo odległej przyszłości następującej po okresie wielkiego wzrostu technologicznego, jakiego wyrazem była ekspansja w kosmos w stylu dobrze znanym z klasycznej science fiction. Po milionach lat historia zatoczyła jednak koło, lata cywilizacyjnej świetności minęły i znów nadeszły ciemne wieki. Pozostały jednak po niej liczne ślady. To wywołuje bardzo osobliwy efekt, gdy w tej pseudośredniowiecznej rzeczywistości widzimy urządzenia i wynalazki z minionych czasów technicznej cywilizacji. Stąd ukuto termin science fantasy dla określenia podobnej konwencji.

Ponadto w niniejszym tomie mamy podobną ilość niesamowitości, które w dalszej drodze spotykają Seweriana. Czyta się to jak dobrze wyważony ciąg dalszy, poznajemy głębiej tło toczonych w tym posthistorycznym świecie zmagań o władzę, znów pojawia się postać Vodalusa, arystokraty zbuntowanego przeciw Autarsze, ówczesnemu władcy, dowiadujemy się więcej o jego rzeczywistych celach, w których udział weźmie także Sewerian. Jednakże w odniesieniu do pierwszego tomu mniej było zaskoczenia i nowości, dlatego daję gwiazdkę mniej, choć „Pazur Łagodziciela” niewiele ustępuje poprzedniej części.

W drugim tomie Księgi Nowego Słońca czytelnik znajduje kontynuację wydarzeń rozpoczętych w „Cieniu kata” i dalsze losy wygnanego z konfraterni Seweriana. To ciągle ten sam świat odległej przyszłości, jednakże wizja ta zostaje poszerzona i odnajdujemy więcej smakowitych szczegółów. Gene Wolfe tworzy świat przypominający epokę średniowiecza, jak to powszechnie czyni się w...