„Taka jest natura ludzka (…) Każdy się troszczy przede wszystkim o siebie. Potem zleca prawnikom uporządkowanie reszty.”

Przez jedyneczkę tej pozycji książkowej przebrnęłam z ciężkim sercem i myślą, że jeśli dwójeczka będzie w podobnym tonie, to sobie najnormalniej w świecie daruję. Ale, ale! Nastąpiło coś, co zasługuje na miano „gromu z jasnego nieba”. Nagle książka wciągnęła mnie całą, bez miejsca na jakiekolwiek wątpliwości. Do tej pory mam dziwne wrażenie, że autorka, Janelle Brown, zrobiła to specjalnie. Chciała skierować treść do osób bardziej wytrwałych. Ale czy mam rację, czy bredzę – jest to mało ważne.

Historia pełna życiowych, prawdziwie życiowych problemów: rozwód i cała jego otoczka, zdrada, kłopoty finansowe, uzależnienie, a nawet kwestia naiwnego puszczalstwa. To wszystko jest fantastycznie wplecione w ludzkie życia. Tak, życia, bo dotyczy bezpośrednio trzech osób, a pośrednio jeszcze paru. Jestem pod wrażeniem, że można tak idealnie wczuć się w uczucia bohaterek. I chociaż wiekowo pasuję tylko do Margaret, to w czasie czytania czułam powiązanie mentalne również z Janice i Lizzy. Te trzy kobiety (matka i dwie córki) postawione w sytuacji „bez wyjścia”, szukają u siebie wzajemnie wsparcia, chociaż można wyraźnie wyczuć, że idzie im to opornie.

Na początku wydaje nam się, że głównym problemem będzie rozwód Janice i walka o naprawdę wielkie pieniądze. A w między czasie okazuje się, że co człowiek, to inna tragedia, inne przekręty, kłamstwa i sekrety.

Bardzo podoba mi się kwestia narracji. Dzięki niej nie jesteśmy tylko „w głowie” matki, ale również jej córek.

Mogę z czystym sumieniem polecić książkę wszystkim kobietom, tym z problemami i bez nich. Czysta przyjemność z czternastki, jeśli ktoś przebrnie przez jedyneczkę.

„Taka jest natura ludzka (…) Każdy się troszczy przede wszystkim o siebie. Potem zleca prawnikom uporządkowanie reszty.”

Przez jedyneczkę tej pozycji książkowej przebrnęłam z ciężkim sercem i myślą, że jeśli dwójeczka będzie w podobnym tonie, to sobie najnormalniej w świecie daruję. Ale, ale! Nastąpiło coś, co zasługuje na miano „gromu z jasnego nieba”. Nagle książka...