Kagby skazać: Stare dzieje.

Kagby skazać: Stare dzieje.

Książkę dostałem (wieki temu) na koniec roku szkolnego za wynik średniej i dobrą frekwencję. Czytana raz, ciekawa z uwagi na odsłonięcie rąbka tajemnicy w odniesieniu do pracy agentów wywiadu. Zostawiłem ją z uwagi na dedykację Pani Dyrektor :). Te sentymenty.

Książkę dostałem (wieki temu) na koniec roku szkolnego za wynik średniej i dobrą frekwencję. Czytana raz, ciekawa z uwagi na odsłonięcie rąbka tajemnicy w odniesieniu do pracy agentów wywiadu. Zostawiłem ją z uwagi na dedykację Pani Dyrektor :). Te sentymenty.

Już dawno na nią polowałam i mając wreszcie trochę wolnego czasu szybko ją pochłonęłam. Na książkę składa się kilka historii radzieckich szpiegów z różnych stolic na całym świecie podzielonych na krótkie anegdotki, co sprawia, że historie nie ciągną się w nieskończoność i łatwo się je czyta.
Język jakim posługują się agenci kontrwywiadu jest prosty, pełen niezliczonych odniesień, a jednak w każdym przypadku pokazuje realia życia szpiega w inny sposób - każdy agent skupia się na czym innym, co innego go interesuje i inaczej do tego podchodzi, a w ten sposób świetnie wypływają ich charaktery. Opowiadania zwykle trzymają w napięciu, zwłaszcza gdy opisują jakąś operację.
Osobiście najbardziej spodobały mi się historie z Włoch, Paryża i Bangkoku. Na pewno nie żałuję, że przeczytałam, chociaż nadal nie jest to jeszcze coś, czego szukam o tej tematyce.

Już dawno na nią polowałam i mając wreszcie trochę wolnego czasu szybko ją pochłonęłam. Na książkę składa się kilka historii radzieckich szpiegów z różnych stolic na całym świecie podzielonych na krótkie anegdotki, co sprawia, że historie nie ciągną się w nieskończoność i łatwo się je czyta.
Język jakim posługują się agenci kontrwywiadu jest prosty, pełen niezliczonych...