Trzy zabójstwa, których na pierwszy rzut oka nic nie łączy. Szalona wyprawa ojca do Egiptu, która kończy się aresztowaniem za próbę wejścia na szczyt Piramidy Cheopsa. Związek z Emmą, którego tak naprawdę nie ma. Ostatnie dni roku 1989 nie rysują się dla Kurta Wallandera zbyt optymistycznie. Tylko praca nadaje rytm jego życiu. W myślach często powraca do Mony, Lindy, ojca. Powraca do tego, do czego powrotu już nie ma.
"Piramida" to prolog do "Mordercy bez twarzy"; opowiadanie, które równie dobrze można nazwać mini-powieścią, rozwija wątki znane już z wcześniejszych opowieści. Czytelnik ponownie spotyka na ystadzkiej komendzie milczącego Rydberga, energicznego Martinssona, zbiurokratyzowanego Bjorka. Jednak cichym bohaterem staje się Wallander senior. Jego postępowanie zaskakuje Kurta, który nawet nie domyślał się, że jego ojciec jest tak zdeterminowany aby realizować swoje marzenia. Wcześniej wydawało mu się, że to zwyczajne dziwactwa starego człowieka. Bał się takiej starości, bo zdawał sobie sprawę z tego, że – mimo wszystko – jest do ojca podobny.
Tak duży wątek dotyczący prywatnego życia Wallandera jest niezwykle interesujący. Podróż do Egiptu przenosi bohatera i czytelników w zupełnie inną rzeczywistość, pozornie niezwiązaną z prowadzoną w Ystad sprawą. Tytułowa piramida to nie tylko zapierający dech w piersiach ojca i syna zabytek. To układ, powiązania, cała struktura skomplikowanego śledztwa, która dopiero w pewnym momencie odkrywa przed Wallanderem wszystkie elementy kryminalnej układanki. Dla inspektora to przełom. A dla czytelnika? Po prostu przyjemność z "dobrze skrojonej" lektury.

Trzy zabójstwa, których na pierwszy rzut oka nic nie łączy. Szalona wyprawa ojca do Egiptu, która kończy się aresztowaniem za próbę wejścia na szczyt Piramidy Cheopsa. Związek z Emmą, którego tak naprawdę nie ma. Ostatnie dni roku 1989 nie rysują się dla Kurta Wallandera zbyt optymistycznie. Tylko praca nadaje rytm jego życiu. W myślach często powraca do Mony, Lindy, ojca....