Po rozczarowaniu poprzednią częścią, ta zostawiła mnie z nieco lepszymi odczuciami. Wciąż nie jest to co prawda poziom "Autostopem...", ale czułam tu nieco jego klimat i charakterystyczny język. Czytało mi się lekko i szybko, ale jednak czegoś tu zabrakło. Przede wszystkim dwóch moich ulubionych postaci: Zaphoda i Marvina. Ten drugi pojawia się co prawda na chwilę, ale to nie to na co liczyłam. Mamy za to mnóstwo Artura i jego nierealistyczny romans z Fenchurch. A nierealistyczny, bo jakoś mało przekonująco wyglądało dla mnie to, że się spotykają raz, chwilę rozmawiają, później Artur nie kontaktuje się z nią przez wiele tygodni, aż nagle zjawia się przed jej domem i już są parą, i zachowują jakby chodzili ze sobą dłuższy czas. Zupełnie mnie to nie przekonało. Sama Fenchurch miała nawet potencjał, ale jak dla mnie został on niewykorzystany. A temat delfinów? Wyglądał tylko jak pretekst do tego romansu, więc kolejny niewykorzystany potencjał.
A no i mamy jeszcze Forda, który przez pierwszą połowę występuje w tak nudno opisanych fragmentach, że aż musiałam się zmuszać żeby je czytać.

Ogólnie pod względem fabuły wypadło jak dla mnie kiepsko, jednak pod względem języka, absurdu i generalnie stylu, było już znacznie lepiej.
Nie jest zła ogólnie, ale raczej szybko o niej zapomnę.

Po rozczarowaniu poprzednią częścią, ta zostawiła mnie z nieco lepszymi odczuciami. Wciąż nie jest to co prawda poziom "Autostopem...", ale czułam tu nieco jego klimat i charakterystyczny język. Czytało mi się lekko i szybko, ale jednak czegoś tu zabrakło. Przede wszystkim dwóch moich ulubionych postaci: Zaphoda i Marvina. Ten drugi pojawia się co prawda na chwilę, ale to...