Mam coś takiego, że jak zobaczę jakąś książkę, po prostu muszę ją przeczytać. Gdy zobaczyłam tę książkę na półce w bibliotece, właśnie coś takiego poczułam, jednak miałam pewne wątpliwości, to było moje pierwsze spotkanie z horrorem... Ale postanowiłam przeczytać.

Książka opowiada o dzieciach żyjących w zapomnianej przez ludzi wsi, która niegdyś coś znaczyła, jednak po pożarze kombinatu tak być przestało. Nie odbiera tu telewizja, nie działają telefony, a sama wieś leży jakby w środku trójkąta bermudzkiego. Pewnego dnia zdarza się coś dziwnego: ramiona ruin starego młyna w kombinacie zaczynają obracać się w kierunku przeciwnym do ruchu wskazówek zegara... Uciekają króliki, żaby z toksycznych bagien, a także uciekają wszystkie urządzenia działające na elektryczność, a później znikają dorośli, poza jedną głuchą babcią...

Z pewnością nie jest to typowy horror, raczej powieść z dreszczykiem, a stało się tak dlatego, że książka ta powstała z myślą o młodszym czytelniku. Jednak ja, jako dość strachliwa osoba, po przeczytaniu połowy książki bałam się mojego ukochanego gramofonu...

Książka ta bardzo mi się podobała. Nawet kiedy przeczytałam ją drugi raz, jej czar na mnie zadziałał. Napisana jest językiem prostym, a jednak jest tu coś... ciężko mi napisać, co. Od książki nie można się oderwać, nie sposób domyślić się jej końca... Gorąco tę książkę polecam, bez względu na wiek czy cokolwiek innego...

Mam coś takiego, że jak zobaczę jakąś książkę, po prostu muszę ją przeczytać. Gdy zobaczyłam tę książkę na półce w bibliotece, właśnie coś takiego poczułam, jednak miałam pewne wątpliwości, to było moje pierwsze spotkanie z horrorem... Ale postanowiłam przeczytać.

Książka opowiada o dzieciach żyjących w zapomnianej przez ludzi wsi, która niegdyś coś znaczyła, jednak po...