Ciekawy i niełatwy temat pracy obrał sobie autor tej książki. Rzeczywiście w historiografii „Dymitriady” znacznie mniej uwagi poświęcono tajemniczej postaci drugiego Samozwańca. Ale też i źródeł znacznie mniej i efekty wyprawy na Moskwę znacznie mniej okazałe. Co interesujące, armia mozolnie zgromadzona przez Dymitra II wcale nie stała na straconej pozycji. Autorowi udało się bardzo przejrzyście i plastycznie nakreślić początkowy przebieg działań wojennych. Tym większa szkoda, że temat nie został doprowadzony do końca, że nie powstał tom drugi opisujący nieudany próbę opanowania Moskwy oraz tragiczny upadek Samozwańca. Może kiedyś…

Ciekawy i niełatwy temat pracy obrał sobie autor tej książki. Rzeczywiście w historiografii „Dymitriady” znacznie mniej uwagi poświęcono tajemniczej postaci drugiego Samozwańca. Ale też i źródeł znacznie mniej i efekty wyprawy na Moskwę znacznie mniej okazałe. Co interesujące, armia mozolnie zgromadzona przez Dymitra II wcale nie stała na straconej pozycji. Autorowi udało...

Książka opowiada o początkowych wydarzeniach drugiej dymitriady, od momentu gdy w Starodubie pojawił się Dymitr II Samozwaniec aż do marszu jego wojsk pod Moskwę we wrześniu 1608 roku. Autor skupia się raczej na sferze politycznej, opisując powstanie i działalność obozu władzy związanego z działalnością nowego "cara". Ciekawie wyglądają różnego rodzaju hipotezy dotyczące tej fazy dymitriad, autor stara się odpowiedzieć na pytania kim tak naprawdę był Dymitr II i z czyjej inspiracji wypłynął na polityczną scenę czy próba rekonstrukcji armii szalbierza. Odnośnie warstwy militarnej Przepiórka omawia bitwy pod Bołchowem oraz nad Chodynką, a także szereg innych działań związanych chociażby z oblężeniami twierdz. Trochę szkoda, że książka kończy się pod Moskwą i nie omówiono dalszych losów Dymitra II oraz, że nie rozwinięto kwestii działalności Aleksandra Lisowskiego i jego oddziałów. Całość należy jednak ocenić pozytywnie. Książka ma ładną szatę graficzną, siedem map, trochę ilustracji i pozostaje żałować, że autor nie pociągnął dalej tego tematu w kolejnych publikacjach.

Książka opowiada o początkowych wydarzeniach drugiej dymitriady, od momentu gdy w Starodubie pojawił się Dymitr II Samozwaniec aż do marszu jego wojsk pod Moskwę we wrześniu 1608 roku. Autor skupia się raczej na sferze politycznej, opisując powstanie i działalność obozu władzy związanego z działalnością nowego "cara". Ciekawie wyglądają różnego rodzaju hipotezy dotyczące...

WRAŻENIA Z LEKTURY 'OD STARODUBA DO MOSKWY'

Co prawda po latach od zakupu, ale wreszcie udało mi się tę pozycję przeczytać, więc śpieszę się by podzielić się wrażeniami. A jest ok, lektura bardzo miła, wciągająca, wchodzi strasznie szybko, chyba jedno popołudnie mi wystarczyło by połknąć całość i chciałoby się więcej, ale fakt, że chciałoby się więcej jest także wadą tej pozycji. Mianowicie, tak jak autor ubolewa we wstępie na to, że druga dymitriada nie doczekała się wcześniej opracowań pod względem militarnym, tak sam nieco sztucznie chyba dzieli ten okres. Ewidentnie druga dymitriada na Moskwie się nie skończyła, a książka niestety tak, być może autor postąpił tak specjalnie szykują grunt pod "sequel", ale że lata od premiery minęły i kontynuacji nie widać to chyba po prostu uciął temat tam gdzie skończyły mu się źródła i tyle. Nie jest to też opracowanie pełne, nawet w swej ograniczonej czasowo formie albowiem autor skupia się wyłącznie na operacjach głównych sił Dymitra, a np działania Lisowskiego są tylko ledwo wspomniane. Ogólnie zresztą rozpisane się zazwyczaj tylko przy głównych bitwach w polu, walki o twierdze i miasta praktycznie pozbawione są jakichkolwiek szczegółów. Taki sam problem dotyczy pewnych arcyciekawych momentów, którym autor poskąpił komentarza. Np sprawa zachodnich najemników w służbie moskiewskiej, którzy wpierw mieli przejść na stronę Dymitra i Polaków, potem jednak walczyli dalej dla wroga, by zostać wyciętymi do jednego z rozkazu hetmana Różyńskiego. Na logikę, w takiej sytuacji autor powinien naświetlić powody dla których najemnicy ci jednak pozostali po stronie moskiewskiej i dlaczego Polacy Dymitra tak bezlitośnie ich potem potraktowali. Czytelnik może sobie sam to niby wytłumaczyć, ale autor nie powinien dopuszczać do takich sytuacji czy tym bardziej wprowadzać czytelnika w błąd myślowy. Tak samo, wspomina o nienawiści hetmana Różyńskiego do niejakiego Miechowickiegi, co skończyło się wręcz morzem na tym ostatnim, ale nie rozwija tematu tej ansy ani okoliczności zabójstwa, ni ewentualnych reperkusji. Nie i mniejszą to jednak lepiej przyjemności z lektury. Boli tylko brak właśnie ciągu dalszego czy brak opisu działalności Lisowskiego. Plusem są natomiast liczne mapy i świetne ilustracje Jurgi. Warstwa graficzna ni jest jednak pozbawiona wad, bowiem przedruki starych malowideł są czasem bardzo małe i strasznie ciemne, przez co np obraz przedstawiający obóz w Tusz tnie jest praktycznie nieczytelny. To strasznie kontrastuje z dużymi kolorowymi mapami i szkicami żołnierzy. W każdym razie pracę polecam, jest to zresztą chyba najlepszy Infort jaki czytałem w ostatnim czasie :) Ja sam nakręciłem się dzięki tej lekturze na tematykę wypraw po koronę carów, więc zabieram się do kolejnych pozycji opisujących czy to Kłuszyn czy boje o Moskwę :)

WRAŻENIA Z LEKTURY 'OD STARODUBA DO MOSKWY'

Co prawda po latach od zakupu, ale wreszcie udało mi się tę pozycję przeczytać, więc śpieszę się by podzielić się wrażeniami. A jest ok, lektura bardzo miła, wciągająca, wchodzi strasznie szybko, chyba jedno popołudnie mi wystarczyło by połknąć całość i chciałoby się więcej, ale fakt, że chciałoby się więcej jest także wadą tej...

Bardzo dobra monografia mało znanego tematu w naszej historii.

Bardzo dobra monografia mało znanego tematu w naszej historii.

Zdecydowanie pozycja godna polecenia. Dzieje II dymitriady są mało znane przez wzgląd na to, że bierze się pod uwagę dzieje pierwszego samozwańca, a o worze z Tuszyna jedynie się wzmiankuje. Krótka, ale treściwa, skupiona przede wszystkim na aspektach militarnych. Polecam

Zdecydowanie pozycja godna polecenia. Dzieje II dymitriady są mało znane przez wzgląd na to, że bierze się pod uwagę dzieje pierwszego samozwańca, a o worze z Tuszyna jedynie się wzmiankuje. Krótka, ale treściwa, skupiona przede wszystkim na aspektach militarnych. Polecam