Do mocnych stron książek pani Ulatowskiej z pewnością nie można zaliczyć realizmu. O ile sielska atmosfera jej powieści nadaje im ciepła i uroku, o tyle ich oderwanie od współczesnych realiów zaczyna irytować już po przeczytaniu kilkudziesięciu kartek. Anna Towiańska, pracująca w Warszawie, przybywa do Towian. Początkowo robią one wrażenie małego urokliwego miasteczka, w którym czas płynie wolno i leniwie, jednak bardzo szybko okazują się na potrzeby bohaterki tętniącym życiem miejscem, w którym znaleźć można nawet dom towarowy z meblami do wyboru do koloru tak, aby bohaterka mogła błyskawicznie wyposażyć swój nowy dom w potrzebne elementy. Anna rezygnuje z pracy w stolicy i nagle okazuje się że w zasadzie, to bez problemu może wykonywać swoje zadania przez Internet. W realnym świecie istnieje mnóstwo prac, które można wykonywać zdalnie jednak rzadko który pracodawca zgadza się na taką sytuację. To brzmi jeszcze w miarę wiarygodnie, jednak kolejne strony powieści przekonują czytelników ze tak naprawdę Anna na prace nie ma ani minuty. Zbyt jest zajęta stawianiem kaw, obiadów i ciastek swoim nowo poznanym znajomym, którzy w zasadzie natychmiast staja się jej przyjaciółmi. Czytelnik szybko traci cierpliwość, czytając jak Anna spędza cale dnie przesiadując w restauracji i kawiarni czy tez „goszczac się” w biurze miejscowego adwokata czy gabinecie lekarza weterynarii. Nikt nie musi pracować, każdy zawsze ma czas na picie kawusi ze słodką Anną. Dobre przez 50 stron, dalej grube warstwy lukru, pokrywające wszystkie zdarzenia, stają się nie do zniesienia.

Do mocnych stron książek pani Ulatowskiej z pewnością nie można zaliczyć realizmu. O ile sielska atmosfera jej powieści nadaje im ciepła i uroku, o tyle ich oderwanie od współczesnych realiów zaczyna irytować już po przeczytaniu kilkudziesięciu kartek. Anna Towiańska, pracująca w Warszawie, przybywa do Towian. Początkowo robią one wrażenie małego urokliwego miasteczka, w...