Po dwóch latach nie zmieniam zdania - świetny kryminał retro i napisany lepiej od pierwszego tomu cyklu, przynajmniej jeżeli chodzi o opisanie miejsca akcji. W "Kinie Venus" Lublin wydaje mi się być wyrazistszy, bardziej szczegółowo zarysowany, ale też bardziej mroczny z powodu głównej tematyki: handlu młodymi dziewczętami, które są zmuszane do prostytucji. Wroński ponadto znów sięga do ówczesnego społeczeństwa: portretuje nie tylko światek prostytucji i przestępczy, wspomina o awangardzie kulturalnej, najuboższych sferach społecznych; znów pojawia się wątek żydowski, poprowadzony z użyciem jidysz. Maciejewski zmaga się z konfliktem w pracy (znowu obraz jego współpracowników jest wyborny i wręcz przekrojowy: od tych z potencjałem, przez krętaczy, aż po kretynów) i obserwujemy (zwłaszcza dzięki spostrzeżeniom Zielnego) chwianie się jego postawy. Ale nie tylko on zmaga się z moralnymi konfliktami w tej powieści. Zresztą - zarówno te społeczne, jak i moralne są aktualne i dzisiaj, więc czasy się zmieniają, ale podli ludzie żyją dalej.

Po dwóch latach nie zmieniam zdania - świetny kryminał retro i napisany lepiej od pierwszego tomu cyklu, przynajmniej jeżeli chodzi o opisanie miejsca akcji. W "Kinie Venus" Lublin wydaje mi się być wyrazistszy, bardziej szczegółowo zarysowany, ale też bardziej mroczny z powodu głównej tematyki: handlu młodymi dziewczętami, które są zmuszane do prostytucji. Wroński ponadto...