W wielką londyńską odyseję zmienia się dla Jacka poszukiwanie nowego lokum po tym jak przyjaciółka wyrzuca go z mieszkania. Sytuacja może się wydawać nie do pozazdroszczenia: w wieku trzydziestu trzech lat bezrobotny, bez dachu nad głową, za to ze zwichniętą karierą, poczuciem niespełnienia i twórczą niemocą biedny Jacek coraz bardziej pogrąża się w marazmie. Nie widać też żeby podejmował wysiłki w kierunku wyjścia z impasu, a próby stanięcia na własnych nogach nie znajdują się bynajmniej na liście jackowych priorytetów. Własne mieszaknie? a po co? lepiej przytulić się do kogoś i pomieszkiwać gdzieś kątem, najlepiej nie płacąc czynszu. Etat? To zobowiązanie, a Jacek takich zobowiązań unika jak ognia.
Jakby tego było mało ma na koncie kilka niechlubnych epizodów, w tym kradzież własności intelektualnej, o tym że po świńsku zachował się w stosunku do przyjaciela nie wspominając.
Można by Jacka ocenić surowo, wytknąć mu liczne wady postawy, można powiedzieć że to pasożyt, oszust, naciągacz a nawet złodziej, ale... to jest taki świetny chłopak. Niegłupi i zdolny, tylko leniwy, czasami chytry ale w gruncie rzeczy moralny, zdarza mu się kłamać, a jednak nikt tak jak on nie usiłuje dotrzeć do prawdy i tak dalej.
Poczynania Jacka, począwszy od nocnej kąpieli w rzece poprzez notoryczne włamywanie się do cudzych mieszkań, kradzież psa, mimowolny udział we wiecu, grę na wyścigach koni i skok na szpital aż po nie kończące się wędrówki po barach - wszystko to składa się na angielskie la dolce vita, pełne beztroski (pomimo dotykania poważnych zagadnień) ryzykownych przygód, szalonych akcji i alkoholowych sesji w okolicznych pubach.
I jest w końcu (bo tam się w ogóle strasznie dużo dzieje) czas na dorastanie, dojrzewanie idei, okazja do wyznania winy i naprawienia błędów, pokutę (Jacek sam ją sobie zadaje), szansa na honorowe działanie a nawet szlachetne gesty.
Jednak nie samym Jackiem człowiek żyje, bo oprócz niego jest też Hugo, co dostał cegłą w głowę i Finn, i David, stateczni panowie za to z fantazją i inni, też fajni.

W wielką londyńską odyseję zmienia się dla Jacka poszukiwanie nowego lokum po tym jak przyjaciółka wyrzuca go z mieszkania. Sytuacja może się wydawać nie do pozazdroszczenia: w wieku trzydziestu trzech lat bezrobotny, bez dachu nad głową, za to ze zwichniętą karierą, poczuciem niespełnienia i twórczą niemocą biedny Jacek coraz bardziej pogrąża się w marazmie. Nie widać też...