Gdy wzięłam po raz pierwszy tę książkę i przeczytałam opis uśmiechnęłam się lekko i oddałam bibliotekarce by ją odłożyła na miejsce. Minęło sporo czasu za nim zdecydowałam się, że poświęcę czas właśnie jej. Pierwsze strony nie wciągały mnie za bardzo. Ot taka sobie, lekka lekturka na zabicie nudy. Tak było przez parę kartek. Książka jest dość cienka, a czyta ją się bardzo szybko, co niestety w moim przypadku było minusem. Gdy sprawy, w które wmieszał się nasz bohater zaczynają się komplikować czyta się z czystą ciekawością. W końcu nic dziwnego... Napaść kijem na 12 latka, tak że znalazł się w szpitalu musi zaciekawić czytelnika. Gdy zaczynają się ucieczki, ukrywanie staje się to bardzo wciągające, a dzięki poczuciu humoru czyta się z uśmiechem. Problemy jakie mają dzieci chodzące do szkoły Krótkiego są zadziwiające, a niekiedy śmieszne. Główny bohater współpracujący z policją, która czasem słucha jego rad, Fletcher znający hasło do wszystkich danych w komputerze policyjnym... Czytałam do z niedowierzaniem, ale i tak moim zdaniem ta książka jest bardzo przyjemna i polecam ją na zimowe wieczory. Żałuję jedynie, że nie ma kolejnych części.:)

Gdy wzięłam po raz pierwszy tę książkę i przeczytałam opis uśmiechnęłam się lekko i oddałam bibliotekarce by ją odłożyła na miejsce. Minęło sporo czasu za nim zdecydowałam się, że poświęcę czas właśnie jej. Pierwsze strony nie wciągały mnie za bardzo. Ot taka sobie, lekka lekturka na zabicie nudy. Tak było przez parę kartek. Książka jest dość cienka, a czyta ją się bardzo...