"Czarna Polewka" to moje 18 spotkanie z twórczością niezwykle utalentowanej pisarki Pani Małgorzaty Musierowicz. Spotkanie dosyć udane, jednak jakby czegoś brakowało. Można rzec że czym głębszy las tym ciemniej. Podobnie jest z tą serią, autorce jest coraz trudniej nas zadowolić.

Przejdźmy do akcji. Dwóch absztyfikantów z rodziny Schoppe stara się o ręce, dwóch latorośli rodziny Borejków. Wydawałoby się że nie powinno być z tym problemu, ale drodze do szczęścia młodych staje senior rodu Borejków pan Ignacy. Dziwi mnie to że nie wyraża zgody na ślub Róży gdyż ona ma już córeczkę Milę, Fryderyk kocha je obie, szuka pracy i sądzę że to oczywiste że dziecko powinno mieć ojca. Nie tylko biologicznego, ale i formalnego. Natomiast absztyfikant Wolfgang Amadeusz, zwany Wolfim, brat Fryderyka, tak dobrym kandydatem na męża nie jest. Moim zdaniem Laura nie zna go zbyt dobrze, i vice wersa, a jak go pozna, może się bardzo rozczarować. Gdyby jednak Dziadziu Borejko pozwalałby się im spotykać, wtedy poznali by się lepiej a ich spotkania straciłyby urok, smak czegoś niedozwolonego. Nie planowaliby więc ślubu w wielkiej tajemnicy przed rodziną i wbrew wszystkim.
Co mnie trochę dziwi w tym tomie to, to że już małe dzieci się zakochują, że szybko dorastają i są bardziej inteligentni niż w rzeczywistości.

Myślę że mogę polecić tą powieść, jest dobrze napisana i wciąga.

"Czarna Polewka" to moje 18 spotkanie z twórczością niezwykle utalentowanej pisarki Pani Małgorzaty Musierowicz. Spotkanie dosyć udane, jednak jakby czegoś brakowało. Można rzec że czym głębszy las tym ciemniej. Podobnie jest z tą serią, autorce jest coraz trudniej nas zadowolić.

Przejdźmy do akcji. Dwóch absztyfikantów z rodziny Schoppe stara się o ręce, dwóch...