Wydaje mi się, że magia jest również po to, by dawać radość. Na przykład czytelnikom. Bo któż z nas nie marzył choć raz o tym, żeby przenieść się w czasie? Któż z nas nie marzył o tym, by zostać wróżką lub czarodziejem? Któż z nas nie chciał zmienić swojego życia? Dzięki książeczce Annie Barrows możemy to zrobić. Może nie sami, może nie bezpośrednio - ale biorąc udział w tajemniczych wydarzeniach z życia Miri Gill.

"Magiczna połówka" ukazała się w "Świecie Książki". I muszę przyznać, że jestem bardzo mile zaskoczona. Może dlatego, że rzadko spotykam się z powieściami dla dzieci wydawanymi przez "Świat Książki", tak że byłam święcie przekonana, iż to moja ulubiona "Nasza Księgarnia" wydała tę powieść. A książeczka wydana została w przyjemnej oprawie graficznej, z ładnym, przejrzystym drukiem, w poręcznym formacie. Do tego historia ciekawa, w zasadzie czytająca się sama. Czego chcieć więcej? Może tylko więcej takich powieści dla dzieci i młodzieży.

"Magiczna połówka" to opowieść o wielkiej wyobraźni dziecięcej, wyobraźni zrodzonej z tęsknoty, z samotności. Miri Gill pochodzi z bardzo szczególnej rodziny. Miri ma rodzeństwo. Ale to nie jest zwykłe rodzeństwo. Ma dwóch braci i dwie siostry. Ich niezwykłość tkwi w tym, że obie pary są bliźniakami: Ray i Robbie oraz Nell i Nora. Tylko Miri nie ma swojej połówki. W związku z tym często bawi się sama. Często też musi "walczyć" z bliźniakami o należną jej pozycję w rodzinie, o troszkę spokoju. Pewnego dnia jeden z braci bliźniaków przynosi do domu wiadomość, że kiedyś dawno temu ich rodzinny dom zamieszkiwał złodziej, i że gdzieś tutaj pewnie ukrył swoje skarby. Chłopcy zaczynają poszukiwania, odtrącając oczywiście pomoc Miri. A to prowadzi do nieoczekiwanych wydarzeń.

Bliska rozpaczy, bo ciągle samotna, ciągle nierozumiana, Miri sama, na własną rękę próbuje szukać skarbów. Chłopcy się o tym dowiadują. W wyniku szamotaniny tłuką okulary Miri. Ona zaś uderza jednego z nich łopatką w głowę. Na to nadchodzi mama... Ot, zwyczajna historyjka, zwyczajna bójka między rodzeństwem. Następstwem pewnie będzie kara. I o co tyle szumu? Żeby aż o tym książkę pisać? Tak, owszem. Miri kary nie uniknęła. Ale, jak się tak dobrze zastanowić, to owa kara zmieniła się w nagordę.

Odesłana do pokoju Miri znajduje szkiełko. Pociera je, próbuje coś przez nie zobaczyć i... Widzi... Dziewczynkę, która twierdzi, że to jej pokój, a obecnie obie znajdują się w 1935 roku i że ona - Molly - bardzo potrzebuje pomocy Miri.

Jak skończy się cała ta heca? Czy Miri uratuje Molly? Czy uda jej się wrócić do swoich czasów? Kim są ciotka Flo i kuzyn Horst? I kto tak naprawdę znajdzie złodziejski łup? Jak zmieni się życie Miri i Molly? Czy magia istnieje? Odpowiedzi na te wszystkie pytania znajdziecie w powieści Annie Barrows. Dodatkowo wartka akcja, niesłychane pomysły autorki i nagroda, jaka w gruncie rzeczy czeka na główną bohaterkę sprawiają, że książeczkę czyta się z zapartym tchem. A kiedy historia dobiega końca, czuje się żal, że to już koniec przygód sympatycznych dziewczynek.

Wydaje mi się, że magia jest również po to, by dawać radość. Na przykład czytelnikom. Bo któż z nas nie marzył choć raz o tym, żeby przenieść się w czasie? Któż z nas nie marzył o tym, by zostać wróżką lub czarodziejem? Któż z nas nie chciał zmienić swojego życia? Dzięki książeczce Annie Barrows możemy to zrobić. Może nie sami, może nie bezpośrednio - ale biorąc udział w...