Czytanie mango tłumaczonych przez pana Bolałka naprawdę boli, oj, jak boli. Dużo przecinków w, niewłaściwych, miejscach (a czasem zupełny ich brak w miejscach w których być powinny). Sporo literówek. Imię głównego bohatera zapisywane naprzemiennie a to przez Y, a to przez J. Użycie "bynajmniej" w znaczeniu "przynajmniej". I perełka na torcie, wisienka w koronie - na koniec, w posłowiu, tłumacz zapewnia, że w trakcie pracy zawierzył książką naukowym. KsiążkĄ. Ja przepraszam, ale znowu wracamy do kwestii, którą poruszałem już przy okazji "recenzowania" Monstera i Mushishi. Jak się, kurde, nie zna ojczystego języka, to się, kurde, nie powinno brać za tłumaczenia książków! Tylko dobry literat może być dobrym tłumaczem! AAAARGHHHH!!! // A co do samego komiksu - nieudolne tłumaczenie naprawdę odebrało mi całą radość płynącą z lektury. Problemem jest też zastosowana terminologia - całe mnóstwo japońskich słów, które nie mają swoich odpowiedników w języku polskim - co sprawia, że mangę czyta się bardzo, baardzo długo. Powracanie co chwila do przypisów z pierwszy stron jest żmudne i niemożliwie frustrujące. A co najgorsze, czasem - mimo usilnych starań - kontekst i tak pozostaje dla polskiego czytelnika niezrozumiały. Wszystko to sprawiło, że nijak nie potrafiłem się wczuć w opowiadaną przez scenarzystę historię i -co za tym idzie - nie potrafiłem kibicować jego bohaterom. // Ocena dla polskiego wydania komiksu. Wierzę, że oryginał jest sporo lepszy.

Więcej o komiksach piszę na fb.com/polishpopkulture

Czytanie mango tłumaczonych przez pana Bolałka naprawdę boli, oj, jak boli. Dużo przecinków w, niewłaściwych, miejscach (a czasem zupełny ich brak w miejscach w których być powinny). Sporo literówek. Imię głównego bohatera zapisywane naprzemiennie a to przez Y, a to przez J. Użycie "bynajmniej" w znaczeniu "przynajmniej". I perełka na torcie, wisienka w koronie - na koniec,...