„Drobna uwaga. Na pewno umrzecie.”

Tylko tak można rozpocząć recenzję książki, w której narratorem jest Śmierć, a tematem II wojna światowa. "Złodziejka książek"... Na pewno słyszeliście, prawda? Czytając tą książkę, książkę o przyjaźni, człowieczeństwie, samotności, śmierci i miłości, zapomina się tak naprawdę, o tych wszystkich nagrodach i pozytywnych opiniach które "Złodziejka...'' zebrała na całym świecie. Poznając kolejne rozdziały wrastamy w świat małej Liesel Meminger, wzrasta w nas poczucie wzruszenia, zachwytu, a jednocześnie złości nas wszechobecną niesprawiedliwość. Jedna książka, która aż tyle porusza. Książka, w której Śmierć tak bardzo chce nam udowodnić, że wszelkie sposoby wyobrażenia jej są mylne, że nie jest tematem tabu, że nie ogląda nas z daleka, a cały czas jest blisko i może w każdej chwili unieść na swych barkach naszą duszę...

"Złodziejka książek" to nie jest zwykła książka. Ale żadne słowo typu: dziwna, piękna, świetna, wspaniała, nie oddaje tego co naprawdę po jej przeczytaniu chcemy przekazać innym ludziom. Zwykłe, a niezwykłe, wojenne życie najnormalniejszej dziewczyny, która straciła wszystko i w wieku jedenastu lat rozpoczęła od nowa swoje życie z innymi ludźmi. Kiedy opowiadałam innym nieco o przebiegu wydarzeń w tej książce, spotykałam się z opinią: "Daj spokój, to historia nie dla mnie, nie na moje nerwy". Nieprawda. To nie jest powieść ckliwa, jest to powieść przede wszystkim wzruszająca, która wybija wielkie znamię w pamięci. Wiele z nas można zapytać, czy w czasie wojny można być człowiekiem, czy można kochać innych i czy w czasie wojny wskazanym jest iść do innych ogrodów kraść jabłka, grać w piłkę z przyjaciółmi, uczyć się czytać w piwnicy albo grać na akordeonie. W przypadku "Złodziejki..." to właśnie te zdarzenia wychodzą przed szereg, a wojna jest krajobrazem, tłem, które gryzie, przeszkadza, denerwuje, ale jakoś trzeba żyć.

A kim jest śmierć? Śmierć uzupełnia dziecięce życie, a roli narratora sprawdza się świetnie.
Na pewno umrzecie.
Czy to was niepokoi?
Namawiam - nie bójcie się.
Ja nigdy nie postępuję fair.
Ale, ale, przecież musi być wstęp.
Śmierć porusza nas do głębi, bo mówi wszystko wprost. Zbieranie żniw w postaci ludzkich dusz jest dla niej TYLKO pracą, a wojna wcale nie jest przyjaciółką, ani też kompanem podróży. Wojna jest szefem, który zrzuca na Śmierć coraz więcej pracy, bez słowa wyjaśnienia. Mimo, że "Złodziejka książek" porusza tak trudną tematykę, czyta się ją jednym tchem. Czy znajdziemy bardziej szczery obraz niż obraz wojny widzianej oczami dziecka? Książka utwierdza nas w przekonaniu, że współcześnie także powstają arcydzieła, które z chęcią przekazalibyśmy w ręce naszych dzieci, wnuków i prawnuków...

„Drobna uwaga. Na pewno umrzecie.”

Tylko tak można rozpocząć recenzję książki, w której narratorem jest Śmierć, a tematem II wojna światowa. "Złodziejka książek"... Na pewno słyszeliście, prawda? Czytając tą książkę, książkę o przyjaźni, człowieczeństwie, samotności, śmierci i miłości, zapomina się tak naprawdę, o tych wszystkich nagrodach i pozytywnych opiniach które...