Jako dziecko obejrzałam film ,,Koralina” w reżyserii Tima Burtona, a że byłam naprawdę strachliwym dzieckiem, to oczywiście kompletnie mnie przeraził i zapewnił kilka nieprzespanych nocy. Teraz jestem trochę mniej strachliwa(chyba), więc postanowiłam zapoznać się z wersją literacką, zwłaszcza, że od dawna chciałam poznać twórczość Neila Gaimana.

Koralina i jej wiecznie zapracowani rodzice przeprowadzają się do wielkiego, starego domu z tajemniczymi drzwiami. Ponieważ tata i mama nie mają czasu dla Koraliny, dziewczynka zaczyna badać okolice, co doprowadza ją do przekroczenia drzwi. Okazuje się, że znajduje się za nimi inny świat z innymi rodzicami Koraliny, który choć piękny i zabawny, jest też dziwny i złowrogi. A druga matka postanawia za wszelką cenę zatrzymać w nim Koralinę…

,,Koralina” zdecydowanie ma ciekawy, magiczny, lekko gotycki klimat, jednak ku mojemu rozczarowaniu… Nie przestraszyła mnie. Może dlatego, że akcja posuwała się szybciej niż w filmie i nie było tych fragmentów, gdzie Koralina jeszcze ufa drugiej matce, ale widz wiedział, że coś się święci. W książce ta relacja jest dużo prostsza i szybsza, i może dlatego mnie nie przestraszyła. Poza tym, mam wrażenie, że ja nie nadaję się do grozy, bo lubię tajemnice, lubię dreszczyk emocji, ale na koniec chcę mieć wszystko wyjaśnione i opowiedziane, jak w kryminałach, natomiast mam wrażenie, że w powieściach grozy raczej samemu trzeba się domyślać, dlaczego coś było tak, a nie inaczej. Tak w każdym razie jest z ,,Koraliną”.

Jeśli coś mnie zainteresowało, to wątek i postać drugiej matki, zwłaszcza wiadomość, że ona również miała matkę. Czy pochodzi z równoległego świata czy urodziła się w naszym? Dlaczego pozbawia innych duszy? Może sama straciła duszę i dlatego zamiast oczu ma guziki(oczy to ,,zwierciadło duszy”)? Czy kiedykolwiek była zdolna do uczuć? To zdecydowanie ciekawy temat i żałuję, że książka nie udzieliła nam odpowiedzi na te pytania.

,,Koralinę” poleciłabym osobom tak w wieku 10-12 lat, chociaż słyszałam, że starszych też angażuje i przeraża. Może po prostu ja przez unikanie grozy, uodporniłam się na nią? Tak czy owak, dla miłośników gatunku to powieść godna polecenia.

,, Ja wcale nie chcę wszystkiego, czego pragnę. Nikt tego nie chce. Nie tak naprawdę. Co to za zabawa dostawać wszystko, o czym się marzy, tak po prostu? Wtedy to nic nie znaczy. Zupełnie nic.”

Jako dziecko obejrzałam film ,,Koralina” w reżyserii Tima Burtona, a że byłam naprawdę strachliwym dzieckiem, to oczywiście kompletnie mnie przeraził i zapewnił kilka nieprzespanych nocy. Teraz jestem trochę mniej strachliwa(chyba), więc postanowiłam zapoznać się z wersją literacką, zwłaszcza, że od dawna chciałam poznać twórczość Neila Gaimana.

Koralina i jej wiecznie...