Ktoś gdzieś napisał w swoim zdaniu o tej książce, że jest trochę encyklopedyczna. I fakt, zgadzam się z tym. Pisana trochę tak "sucho", bez polotu, ale jednocześnie wcale nie jakimś super trudnym językiem. Tak się topornie jakoś dla mnie to czytało. Po drugie też gdzieś ktoś napisał, że jest to książka mało szczegółowa w temacie jakim się zajmuje, że jeżeli ktoś faktycznie tak dogłębnie chce poznać historię Żydów to nie poprzez to, bo są ciekawsze pozycje. Hmm, z pewnością. Dla mnie jednak jest tu ogrom wiedzy, sporo się można dowiedzieć, wcale nie jest tak ogólnie. Jednak dla mnie to pierwsze taka literatura dotycząca Żydów więc jak najbardziej satysfakcję uzyskałem czytając to.
Również było gdzieś napisane, że jeżeli ktoś chce się zapoznać konkretnie i w szczególe samą historią religii żydowskiej, albo samą ichną religią to pozycja także nie jest wystarczająca. I może coś w tym jest, ponieważ główny nacisk jest tu położony na kontekst społeczny, polityczny, kulturalny czyli historia "braci starszych" oparta na tych trzech elementach. Autor w tym się spełnił jak najbardziej.
Ode mnie napiszę tak, że od razu czuć, że pisał to "brytol", a może bardziej ogólnie człowiek z "zachodu". Słabą stroną tej książki to stosunki polsko-żydowskie (co dla mnie jako Polaka jest bardzo ważne czytając tego typu treści). Opisane dość stereotypowo, "po macoszemu", jakoś autor się nie przyłożył. Jednak nie piszę tu, że postawa P. Johnsona jest antypolska, nie, to nie tak. Po prostu dość charakterystyczna ignorancja, prawdopodobnie nieświadoma. No nie wiem, tak to poczułem kiedy czytałem akurat te treści dotyczące tych relacji. I od razu napiszę, że nie było tego wiele.
Należy napisać, że Johnson w swojej "Historii Żydów" faktycznie starał się zachowywać tak jak prawdziwy historyk, starał się być obiektywny (jak jak nie lubię tego słowa, jest współcześnie tak "wyświechtane", że niedobrze się robi). Mam na myśli to, że czuło się, że jest uczciwy w pisaniu o wielu bolesnych i tragicznych wypadkach tego narodu. Czuło się, że nie reprezentuje swojego światopoglądu (a wiadomo, że Johnson to konserwatysta, ale w rozumieniu zachodnim).
Ogromna bibliografia, wykorzystanie wielu źródeł, co można znaleźć na końcu książki.
Polecam, dla zainteresowanych tematem jak najbardziej.

Ktoś gdzieś napisał w swoim zdaniu o tej książce, że jest trochę encyklopedyczna. I fakt, zgadzam się z tym. Pisana trochę tak "sucho", bez polotu, ale jednocześnie wcale nie jakimś super trudnym językiem. Tak się topornie jakoś dla mnie to czytało. Po drugie też gdzieś ktoś napisał, że jest to książka mało szczegółowa w temacie jakim się zajmuje, że jeżeli ktoś faktycznie...