Przy okazji poprzedniego tomu pisałem o niewykorzystanym potencjale, i czuję że będę się musiał powtórzyć. I zapewne nie uniknę masy porównań do poprzedniej części.

"Młot na czarownice" to zbiór pięciu opowiadań które nie stanowią żadnej zgranej całości. O ile poprzednio dało się zauważyć jakieś powiązania, tak tym razem wydaje się że każda historia jest kompletnie samodzielna bez żadnych powiązań. Są jakieś małe wspominki i nawiązania do ogólników, ale nie ma niczego co trzymałoby całość w kupie.

Pomimo tego wydaje mi się że jest to tom ciekawszy od swojego poprzednika. Chyba największą zaletą jest fakt że tym razem poszczególne opowiadania są bardziej różnorodne. Poprzednio wszystkie zdawały się być napisane "na jedno kopyto", a tom jest mniej przewidywalny. Czasami Mordimer stawia czoła złu sam, czasami towarzyszą mu jego pomocnicy, czasami w historii kryje się jakiś zwrot akcji, a czasami wszystko jest takim jakim się wydawało od początku.

Ponownie najjaśniejszym punktem całej książki jest sam Mordimer który wciąż nabiera kolorów i z każdym opowiadaniem jest coraz bardziej złożonym bohaterem.

Tak jak pisałem na początku - to wciąż niewykorzystany potencjał, ale wydaje mi się że autor zaczyna znajdować swoją niszę i przynajmniej domyśla się jak chce poprowadzić historię przy okazji następnego tomu.

Przy okazji poprzedniego tomu pisałem o niewykorzystanym potencjale, i czuję że będę się musiał powtórzyć. I zapewne nie uniknę masy porównań do poprzedniej części.

"Młot na czarownice" to zbiór pięciu opowiadań które nie stanowią żadnej zgranej całości. O ile poprzednio dało się zauważyć jakieś powiązania, tak tym razem wydaje się że każda historia jest kompletnie...