Autorka jako pierwsza porusza temat obrzezania. Pisarka wspomina o swojej rodzinie i wiosce. Jako dziecko była bardzo energiczna. Miała szczęście chodzić do szkoły i uczyć się. W wieku 7 lat zostaje brutalnie okaleczona. Khady szczegółowo opisuje ten brutalny „rytuał”. Opowiada przez co przeszła bezpośrednio po okaleczeniu. Wspomina o strukturze społecznej regionu, w którym mieszkała. Ludzie – prócz urzędników państwowych – nie posiadają ubezpieczenia socjalnego i prawa do emerytury, więc muszą zajmować się m. in. drobnym handlem, np. sprzedażą nadmiaru przypraw. Na potrzeby rodziny również pracują na roli uprawiając ryż i proso. W razie potrzeby rodziny wspierają się nie zwracając uwagi z jakiej kasty pochodzą, co dotyczy również rodzin, które przebywają na emigracji. Wkrótce przychodzi list z Francji, który zawierał oświadczyny nieznanego jej kuzyna. Kilka dni później zostaje wezwana do pokoju ojca na rozmowę, gdzie towarzyszy mu babcia. Decyzja zostaje podjęta bez udziału dziewczyny, która nie może wyrazić swojego zdania. Po kilku tygodniach znów przychodzi list wyrażający zadowolenie i pieniądze na zaręczyny. Wszelkie uzgodnienia i decyzje zapadają w obecności kuriera, który zawsze pochodzi z kasty, która zajmuje się łączeniem dwóch rodzin. Kurier musi spotkać się z rodziną jej przyszłego męża i uzgodnić posag, a potem go dostarczyć. Wreszcie zostaje wydana za mąż za 20 lat starszego kuzyna. Dziewczyna poznaje swojego męża gdy kilkudniowe obrzędy i ceremonie zbliżają się do końca. Jej mąż przychodzi po to, aby skonsumować zawarty związek małżeński. Autorka opisuje wszystkie rytuały i obrzędy, które następują po nocy poślubnej oraz formalności po zawarciu małżeństwa obowiązujące w jej kraju. Tuż przed wyjazdem do Francji kobieta opowiada o trudnych dla niej początkach pożycia małżeńskiego. Khady wyjeżdża z mężem do Francji. Autorka opowiada o początkach życia w Paryżu i kolejnych trudach związanych z życiem w małżeństwie. Jako 16 – latka rodzi pierwsze dziecko. Jak potoczyło się dalsze życie autorki we Francji? Czy Khady znajdzie wspólny język z mężem?
Książka jest autobiografią autorki, to opowieść o cierpieniach, emocjach afrykańskiej kobiety wychowanej w tradycyjnej muzułmańskiej rodzinie. Książka ukazuje życie i tradycje, które są dla nas niezrozumiałe i obce. Dowiadujemy się jak ważny jest senior rodu. Widzimy jak dużym szacunkiem młodzi darzą rodziców i dziadków. Jesteśmy świadkami dążeń do spełnienia marzeń i ciężkiej pracy autorki, aby godnie żyć. Khady w swojej książce wyraża się z szacunkiem o swojej rodzinie. Biografia jest napisana zwięźle i prostym językiem. Książkę czyta się bardzo szybko, ponieważ zawiera ciekawe wzmianki o tradycji jej regionu, o relacjach rodzinnych i społecznych. Jeżeli ktoś interesuje się takimi ciekawostkami książka na pewno pozostanie w jego pamięci na bardzo długo.

Autorka jako pierwsza porusza temat obrzezania. Pisarka wspomina o swojej rodzinie i wiosce. Jako dziecko była bardzo energiczna. Miała szczęście chodzić do szkoły i uczyć się. W wieku 7 lat zostaje brutalnie okaleczona. Khady szczegółowo opisuje ten brutalny „rytuał”. Opowiada przez co przeszła bezpośrednio po okaleczeniu. Wspomina o strukturze społecznej regionu, w którym...