To nie jest zwykła powieść opisująca alternatywną historię powstania państwa polskiego, ale przede wszystkim rozprawa o prawdziwej naturze władzy. A czym jest władza według Księgi grzmotów i błyskawic, która jest swoistym credo Dago, głównego bohatera książki? Sztuką manipulowania ludźmi, niedotrzymywania obietnic i stwarzania pozorów. We władzy nie ma niczego szlachetnego, bo jeśli ktoś próbuje być dobrym i szlachetnym, nie może być skutecznym władcą. I te kuluary władzy, to, o czym się zwykle nie mówi, odsłania przed nami Nienacki w sposób bezkompromisowy, bo i w powieści wszelkie kompromisy, umowy czy obietnice są pokryte grubą warstwą fałszu.

Ale władza to nie jedyna rzecz, na której autor się skupił. Nie ona jedna rządzi ludzkim zachowaniem, bo tuż obok niej, niemal na tej samej półce, stoją żądze cielesne. I w tym tkwi największy problem, jaki miałem z tą powieścią, ponieważ generalnie źle reaguję na sceny seksualne w książkach. Tu zaś są one opisane niekiedy mocno sugestywnie, niemal naturalistycznie. Na domiar złego niektóre postacie lubują się w kazirodztwie, zoofilii bądź różnego rodzaju perwersjach seksualnych, co jeszcze bardziej wytrącało mnie z rytmu i zniechęcało do czytania. Rzecz jasna stronice Dagome Iudex są też pełne brutalności fizycznej i emocjonalnej - mężowie w chwilach złości potrafią po prostu kopać czy bić żony, trucie czy zabijanie swoich przeciwników, a nawet wydawałoby się przyjaciół, też jest na porządku dziennym.
Takie podejście do ludzkiej natury nieco zubaża bohaterów powieści - po prostu nie ma w niej w zasadzie postaci pozytywnych. Owszem, niektóre z nich mają dobre cechy i nie można powiedzieć, by wszyscy byli identyczni i w stu procentach przewidywalni, jednak, moim zdaniem, trochę za dużo jest w tym wszystkim schematu. Poza Dago, który dzięki olbrzymiej charyzmie wybija się znacząco ponad innych, nie ma tu niemal nikogo, kto wyróżniałby się swoją indywidualnością.

Sama alternatywna historia powstania państwa polskiego jest, w mojej ocenie, bardzo ciekawa i dobrze pomyślana. Autor umiejętnie wplótł w fabułę książki starożytne wierzenia i przesądy. Choć mogłoby się wydawać, że w powieści aż roi się od elementów paranormalnych czy typowych dla fantastyki - bo mamy i ród olbrzymów, i czary, i miecz, który po wyjęciu go z pochwy musi kogoś zabić - nigdy nie dostajemy żadnego konkretnego dowodu, że to wszystko wykracza poza sferę wyobrażeń bohaterów.

Książce przydałaby się powtórna korekta, bo znajduje się w niej stanowczo zbyt wiele literówek, doszukałem się też powtórzeń oraz pomniejszych usterek językowych ("ilość" w połączeniu z rzeczownikami policzalnymi, rozpoczynanie zdań od "Tak więc" czy stosowanie wyrażenia "wszem i wobec" zamiast "wszem wobec"). Nie jestem jednak językoznawcą, więc w razie czego proszę mnie poprawić.

Na koniec plus dla Nienackiego za interesującą interpretację legendy o królu Popielu :P

To nie jest zwykła powieść opisująca alternatywną historię powstania państwa polskiego, ale przede wszystkim rozprawa o prawdziwej naturze władzy. A czym jest władza według Księgi grzmotów i błyskawic, która jest swoistym credo Dago, głównego bohatera książki? Sztuką manipulowania ludźmi, niedotrzymywania obietnic i stwarzania pozorów. We władzy nie ma niczego szlachetnego,...