Pierwsze wydanie biografii Elżbiety I pióra J.E. Neale'a ukazało się jeszcze w latach 30. ubiegłego stulecia. Pomimo to książka pozostaje niedoścignionym wzorem dla wielu autorów, którzy podejmowali próbę zmierzenia się z życiem tej barwnej postaci. Nie wydaje się też, aby którykolwiek z nich dorównał dziełu Neale'a, który poprzez napisanie biografii podjął się uczczenia czterechsetlecia urodzin królowej. Jest on zresztą uczniem A.F.Pollarda, niemniej znaczącej postaci brytyjskiej historiografii, autora równie wyśmienitej książki o Henryku VIII.
Postać Elżbiety I wywołuje dość jednoznaczne skojarzenia. Popularne jej wyobrażenie to kobieta silna i władcza, nie znosząca sprzeciwu, przywiązana do swojego dziewictwa ostoja angielskiego protestantyzmu. W istocie była to także osoba głęboko nieszczęśliwa, niebywale wykształcona, pełna przyjaznych uczuć dla swoich poddanych, mądra i racjonalna zarówno wtedy, gdy w grę wchodziły pieniądze, jak i kwestie wiary. Nie chodzi tu o jej stosunek do katolików, lecz o trzeźwy osąd, którego nie oszczędziła genewskim fanatykom religijnym spod znaku Jana Kalwina (angielski kościół prezbiteriański postrzegała bowiem jako zagrożenie dla żywotnych interesów państwa). Książka jest też portretem epoki. Otrzymujemy więc barwny pejzaż angielskiego renesansu, w tle stale obecne są postaci, których nie mogło przecież zabraknąć, a więc Filip II, Katarzyna Medycejska, Henryk IV, Maria Stuart, John Knox i wielu, wielu innych. Wyśmienity opis stosunków dworskich, stale obecne problemy polityczne i religijne. Książki tej nie powinno zabraknąć na półce żadnego z miłośników historii.

Pierwsze wydanie biografii Elżbiety I pióra J.E. Neale'a ukazało się jeszcze w latach 30. ubiegłego stulecia. Pomimo to książka pozostaje niedoścignionym wzorem dla wielu autorów, którzy podejmowali próbę zmierzenia się z życiem tej barwnej postaci. Nie wydaje się też, aby którykolwiek z nich dorównał dziełu Neale'a, który poprzez napisanie biografii podjął się uczczenia...