Elżbieta I, córka Henryka VIII, nazywana Królową-Dziewicą, nie miała łatwej drogi do tronu Anglii. Jej matka, Anna Boleyn, została stracona przez męża pod pretekstem zdrady i uprawiania czarów. Elżbietę uznano wtedy za niegodną królewskiej sukcesji i pozbawiono tytułu księżniczki.
Po ojcu odziedziczyła inteligencję, spryt polityczny i charyzmę, a po matce urok osobisty i urodę. Później cechy te pozwoliły jej przez czterdzieści pięć lat prowadzić Anglię wąską ścieżką między dwoma europejskimi mocarstwami, Francją i Hiszpanią, które czyhały na okazję do podporządkowania sobie małej i słabej Anglii.
Książka Neale’a daje interesujący wgląd w życie Elżbiety I i przybliża kontekst historyczny jej panowania. Pokazuje, w jak trudnym położeniu znajdowała się niezależna kobieta na tronie w świecie polityki XVI wieku, oraz kreśli skomplikowane zależności ówczesnej sytuacji politycznej i realia konfliktów religijnych.