Książka ta przeleżała na mojej półce ponad półtora roku. Myślałam sobie: "Wiersze?? To nie dla mnie. Nuda i nic więcej. Przecież ja ich w ogóle nie rozumiem i w sumie nie za bardzo chcę je rozumieć. Szkoda czasu." Po przeczytaniu książki bardzo żałuję, że pozwoliłam jej tyle na siebie czekać i że tak ciężko przyszło mi dać szansę twórczości ks. Twardowskiego. Wydawało mi się, że jest trochę przereklamowany z tym: "Śpieszmy się kochać ludzi tak szybko odchodzą (...)"

Książka zawiera nie tylko wiersze, ale również osobiste przemyślenia księdza Twardowskiego dotyczące miłości na różnych płaszczyznach. Autor w czterech kolejnych rozdziałach porusza istotę miłości, zalety i ułomności ludzkiego uczucia, miłości człowieka do Boga i Boga do człowieka.
Ksiądz Twardowski niewątpliwie posiada wrodzony dar pięknego pisania o miłości. Traktuje ją jako uczucie bez, którego nie można żyć, bo "(...)człowiek stale pragnie kochać. Jest młody Werter i jest stary Werter. Cierpienia starego Wertera. Tęsknota za miłością tkwi w człowieku do końca życia". Pisze o pięknej, mądrej i bezinteresownej miłości. Wskazuje, aby wszystko co w życiu robimy robić właśnie z miłości do otaczających nas ludzi oraz do Pana Boga. Daje wskazówki jak uczyć się pięknej miłości.

Jeden cytat szczególnie utknął mi w pamięci:
"Miłość trzeba pielęgnować jak dziecko, aby się nie zaziębiła, nie zwariowała, nie wyleciała przez okno jak ptak".

Serdecznie polecam osobom, które nie miały jeszcze okazji zetknąć się z twórczością ks. Jana Twardowskiego. To nie tylko wiersze, ale również nietuzinkowa proza pełna wiary, nadziei i miłości.

http://pozeracz-slow.blogspot.com/2012/12/wydawnictwo-swiety-wojciech-wydanie.html

Książka ta przeleżała na mojej półce ponad półtora roku. Myślałam sobie: "Wiersze?? To nie dla mnie. Nuda i nic więcej. Przecież ja ich w ogóle nie rozumiem i w sumie nie za bardzo chcę je rozumieć. Szkoda czasu." Po przeczytaniu książki bardzo żałuję, że pozwoliłam jej tyle na siebie czekać i że tak ciężko przyszło mi dać szansę twórczości ks. Twardowskiego. Wydawało mi...