Zbiór, którego motywem przewodnim jest, nomen omen, ogień i wszelkie jego formy. Bardzo dobry, różnorodny, od piekła, przez strażaków, po wypadki.

Zbiór, którego motywem przewodnim jest, nomen omen, ogień i wszelkie jego formy. Bardzo dobry, różnorodny, od piekła, przez strażaków, po wypadki.

Nie ukrywam, że zbiór podobał mi się nieco mniej niż "Demon ruchu", niemniej są perełki. Całość utrzymuje klimat grozy i niepewności - tym razem Grabiński ukazuje na różne sposoby fascynację ogniem. Sięga i do klasyków (jak Biblia),ale też pokazuje, jak we współczesnych autorowi czasach mogła wyrażać się ta swoista "ognistość". Autor znów stara zagłębić się w psychikę swoich bohaterów, balansując na granicy obłędu, przekleństwa i szaleństwa. Na wyróżnienie moim zdaniem zasługują "Muzeum dusz czyśćcowych" (świetny koncept) czy "Płomienne gody" (klimat!) lub "Pożarowisko" (studium obłędu?). Opowiadania Grabińskiego są na naprawdę niezłym poziomie, nawet po latach od napisania utrzymując odpowiedni klimat opowieści.

Nie ukrywam, że zbiór podobał mi się nieco mniej niż "Demon ruchu", niemniej są perełki. Całość utrzymuje klimat grozy i niepewności - tym razem Grabiński ukazuje na różne sposoby fascynację ogniem. Sięga i do klasyków (jak Biblia),ale też pokazuje, jak we współczesnych autorowi czasach mogła wyrażać się ta swoista "ognistość". Autor znów stara zagłębić się w psychikę...

Jeden z najbardziej fascynujących zbiorów opowiadań Stefana Grabińskiego – „Księga ognia” ukazał się drukiem w 1922 r. Był to okres, w którym powstało znane i cenione dzieło klasyka polskiej noweli fantastycznej „Demon ruchu”. W niniejszym tomie opublikowano opowiadania: Zielone Świątki, Muzeum dusz czyśćcowych, Gebrowie, Płomienne gody, Zemsta żywiołaków, Biały wyrak, Czerwona Magda, Pożarowisko oraz Pirotechnik…

Więcej na:
http://www.zapomnianabiblioteka.pl/2023/02/ksiega-ognia.html

Jeden z najbardziej fascynujących zbiorów opowiadań Stefana Grabińskiego – „Księga ognia” ukazał się drukiem w 1922 r. Był to okres, w którym powstało znane i cenione dzieło klasyka polskiej noweli fantastycznej „Demon ruchu”. W niniejszym tomie opublikowano opowiadania: Zielone Świątki, Muzeum dusz czyśćcowych, Gebrowie, Płomienne gody, Zemsta żywiołaków, Biały wyrak,...

Znakomity zbiór opowiadań Grabińskiego o tematyce ognia. Utwory tego autora są skrzyżowaniem poezji Poego i Lovecrafta. W każdym z opowiadań są odniesienia do niszczycielskiego żywiołu jakim jest ogień a całość osadzona jest w realiach międzywojennej Polski. Polecam.

Znakomity zbiór opowiadań Grabińskiego o tematyce ognia. Utwory tego autora są skrzyżowaniem poezji Poego i Lovecrafta. W każdym z opowiadań są odniesienia do niszczycielskiego żywiołu jakim jest ogień a całość osadzona jest w realiach międzywojennej Polski. Polecam.

Po raz kolejny mam niemały problem z Grabińskim; z jednej strony ciekawa problematyka, z drugiej niespecjalne wykonanie. Zacznijmy od tego, że groza w twórczości tego autora przybiera różne oblicza i pod fasadą zwyczajności może kryć się dosłownie wszędzie. Podobnie w przypadku omawianego zbioru; książka stanowi swoistą zadumę nad niszczycielską siłą ognia, który – tak jak inne żywioły – często budzi strach i jednocześnie niebezpiecznie fascynuje. Opowiadania koncentrujące się wokół piromanii (w jej najróżniejszych stadiach i przejawach) mają ogromny potencjał, głównie z uwagi na niecodzienne ujęcie tematu – dosłownie i w przenośni. Szkoda tylko, że brakuje im psychologicznej podbudowy; obserwujemy efekt, nie zaś sam proces. Rozumiem, że forma opowiadania wymusza na pisarzu lakoniczność i zwięzłe potraktowanie tematu, jednak u Grabińskiego ewidentnie brakuje „esencji”. To zaś powoduje czytelniczy niedosyt, któremu bliżej do frustracji niż do refleksji. Słowem, autor zostawia nas z niczym; nie komentuje, nie wnika, nie zastanawia się, a swój wywód ogranicza wyłącznie do streszczenia. I to wyjątkowo podziurawionego. Nie wiem, może za dużo wymagam od literatury grozy. Może na pewno.

Po raz kolejny mam niemały problem z Grabińskim; z jednej strony ciekawa problematyka, z drugiej niespecjalne wykonanie. Zacznijmy od tego, że groza w twórczości tego autora przybiera różne oblicza i pod fasadą zwyczajności może kryć się dosłownie wszędzie. Podobnie w przypadku omawianego zbioru; książka stanowi swoistą zadumę nad niszczycielską siłą ognia, który – tak jak...

Dobry zbiór opowiadań chyba najbardziej znanego polskiego klasyka horroru. Historie łączy tematyka ognia, a właściwie walki z nim, bohaterami są bowiem bardzo często strażacy. Te opowieści mogłyby zresztą być (i pewnie w jakiejś mierze były) gawędami czy legendami opowiadanymi nocami w remizach.

Dobry zbiór opowiadań chyba najbardziej znanego polskiego klasyka horroru. Historie łączy tematyka ognia, a właściwie walki z nim, bohaterami są bowiem bardzo często strażacy. Te opowieści mogłyby zresztą być (i pewnie w jakiejś mierze były) gawędami czy legendami opowiadanymi nocami w remizach.

Według klasyfikacji literatury miał to być horror. Ale tylko miał. Rzeczywiście jest w tych opowiadaniach trochę czarnej magii, mistyki, zjawisk paranormalnych i bytów astralnych, ale czyta się lekko szybko. Niektóre z tych opowiadań podobały mi się, inne mniej. Każdy może znaleźć jakieś dla siebie.

Według klasyfikacji literatury miał to być horror. Ale tylko miał. Rzeczywiście jest w tych opowiadaniach trochę czarnej magii, mistyki, zjawisk paranormalnych i bytów astralnych, ale czyta się lekko szybko. Niektóre z tych opowiadań podobały mi się, inne mniej. Każdy może znaleźć jakieś dla siebie.

Twórczość Grabińskiego nie jest równie dobra, co dzieła Poego czy Lovecrafta. Są to jednak książki dobre. Tak też "Księga ognia" książką wybitną nie jest, ale daje sporo przyjemności z czytania, choć nie tyle, co inne tytuły tego autora.
Grabiński tworzy w swych historiach ciekawy, gawędziarski klimat. Niestety nie jest zbyt mroczny, czego pożądałbym od twórczości grozy.
Jeżeli lubicie Grabińskiego, to warto sięgnąć. Jeśli to miała by być Wasza pierwsza książka, to poleciłbym raczej inną książkę.

Twórczość Grabińskiego nie jest równie dobra, co dzieła Poego czy Lovecrafta. Są to jednak książki dobre. Tak też "Księga ognia" książką wybitną nie jest, ale daje sporo przyjemności z czytania, choć nie tyle, co inne tytuły tego autora.
Grabiński tworzy w swych historiach ciekawy, gawędziarski klimat. Niestety nie jest zbyt mroczny, czego pożądałbym od twórczości...

Super zbiór opowiadań fantastycznych związanych z ogniem. Moje ulubione to Pożarowisko (zobacz film o tym samym tytule),Czerwona Magda i Biały wyrak.

Super zbiór opowiadań fantastycznych związanych z ogniem. Moje ulubione to Pożarowisko (zobacz film o tym samym tytule),Czerwona Magda i Biały wyrak.

Większość z tych historii jest bezbłędna. Świat powinien poznać twórczość Grabińskiego i umieścić go obok E. A. Poe oraz Lovecrafta.

Większość z tych historii jest bezbłędna. Świat powinien poznać twórczość Grabińskiego i umieścić go obok E. A. Poe oraz Lovecrafta.