Bezsilność starości jest przerażająca. Niegdyś poważany pan Heythorp, człowiek z wpływami, który używał życia, dyktował warunki, z którym trzeba było się liczyć, odchodzi do lamusa. Zdradza go świat, zdradzają go pieniądze, zdradza go własne ciało...
Pod koniec życia temu "graczowi" biznesowemu zostały tylko trzy rzeczy, na których mu zależy: zabezpieczenie bytu wnuków, bazowa niezależność od nielubianej córki i godność, którą dają mu resztki dawnej pozycji. Zabezpieczając byt wnuków jednak, wpada w szpony chciwego sępa, który tylko czeka na jego upadek i upokorzenie, żeby zaspokoić swoją próżność.
Ta krótka powieść w prosty sposób pokazuje ludzką bezwzględność i wyrachowanie, naszą zależność od pieniędzy i tzw. prestiżu. Mnie jednak najbardziej poruszyła właśnie bezsilność Heythorpa, jego gniew na to, że - mimo żywości umysłu i wciąż odczuwanym emocjom - braki ciała i niedostatki finansowe, uzależniają go od innych i wydają na łaskę ludzi mu wstrętnych.
Nie jest to sympatyczny bohater literacki, a mimo to jego niedola mnie poruszyła.
Sama powieść cudownie nudnawa i nieśpieszna, nikt już tak nie pisze, czego ja żałuję...

Bezsilność starości jest przerażająca. Niegdyś poważany pan Heythorp, człowiek z wpływami, który używał życia, dyktował warunki, z którym trzeba było się liczyć, odchodzi do lamusa. Zdradza go świat, zdradzają go pieniądze, zdradza go własne ciało...
Pod koniec życia temu "graczowi" biznesowemu zostały tylko trzy rzeczy, na których mu zależy: zabezpieczenie bytu wnuków,...