„Rzeczy” to historia smutna, ponadczasowa. Skłania do refleksji. Akcja toczy się w latach sześćdziesiątych XX wieku w Paryżu. Dwoje młodych psychosocjologów marzy o zdobyciu bogactwa.

„Podlegali przypływom uniesienia. Czasami na całe godziny, na całe dnie, dopadała ich frenetyczna żądza bogactwa, natychmiastowego, niezmiernego, raz na zawsze. Była to szaleńcza, chorobliwa dręcząca żądza, która zdawała się kierować najmniejszym ich gestem. Majątek stawał się ich opium. Odurzali się nim. Oddawali się niepohamowanie rozszalałej imaginacji. Gdziekolwiek szli, nie zwracali uwagi na nic, prócz pieniędzy, roiły się im miliony, klejnoty.”

Na co dzień zajmują się przeprowadzaniem ankiet. Nie jest to praca dzięki której mogliby wznieść się na wyżyny w hierarchii społecznej. Z pewnością nie pomoże im w realizacji marzeń o wystawnym domu i życiu w luksusie. Jednak nie robią nic, aby zrealizować swe marzenia. Leniwi, żyją z dnia na dzień Obojętni na wszystko co ich nie dotyczy. Bez szczególnych zainteresowań. Bez pasji. Ich życie jest czekaniem na cud.

[…]przerażała ich sama myśl o trudach. Musieliby zapożyczać się, oszczędzać, inwestować", czekali jakiegoś cudu[…]

Przeczytaj „Rzeczy” Georgesa Pereca i zmień coś w swoim życiu. Coś, albo wszystko. POLECAM!

„Rzeczy” to historia smutna, ponadczasowa. Skłania do refleksji. Akcja toczy się w latach sześćdziesiątych XX wieku w Paryżu. Dwoje młodych psychosocjologów marzy o zdobyciu bogactwa.

„Podlegali przypływom uniesienia. Czasami na całe godziny, na całe dnie, dopadała ich frenetyczna żądza bogactwa, natychmiastowego, niezmiernego, raz na zawsze. Była to szaleńcza,...