Zaskakująco dużo można powiedzieć o tej książce chociaż oceniam ją na 5/10:
- to jest skrócone wydanie oryginału - podobno wyleciało około 100 stron wątków dygresyjnych
- książka oddaje zainteresowanie ówczesnych elit (czyli początek XX wieku) szeroko pojętym ezoteryzmem, ukrytym światem podziemnym - dzisiaj to wydaje się zabawne ale wtedy mogło rozbudzić fantazje
- fabuła jest i tyle można powiedzieć
-finał jest otwarty i można by kontynuować historię

Zaskakująco dużo można powiedzieć o tej książce chociaż oceniam ją na 5/10:
- to jest skrócone wydanie oryginału - podobno wyleciało około 100 stron wątków dygresyjnych
- książka oddaje zainteresowanie ówczesnych elit (czyli początek XX wieku) szeroko pojętym ezoteryzmem, ukrytym światem podziemnym - dzisiaj to wydaje się zabawne ale wtedy mogło rozbudzić fantazje
- fabuła...

Jest to tak naiwna powieść, że aua nie do końca to oddaje. Atlanci są dobrzy do zrzygania. W ich koloni nawet tygrysy żyją w pokoju z sarenkami. Ludzie nie muszą pracować, bo robotę odwalają za nich roboty mechaniczne i „świetnie tresowane małpki, wesoło i szczęśliwie żyjące wśród dobrotliwych swych panów” (s. 24). To wszystko opisane nadęto-egzaltowano-słodkopierdzącym językiem.

Więcej:
https://seczytam.blogspot.com/2019/11/wmontyhert-atlantyda-i-agharta.html

Jest to tak naiwna powieść, że aua nie do końca to oddaje. Atlanci są dobrzy do zrzygania. W ich koloni nawet tygrysy żyją w pokoju z sarenkami. Ludzie nie muszą pracować, bo robotę odwalają za nich roboty mechaniczne i „świetnie tresowane małpki, wesoło i szczęśliwie żyjące wśród dobrotliwych swych panów” (s. 24). To wszystko opisane nadęto-egzaltowano-słodkopierdzącym...