Tę książkę można by porównać do melodii i to wbrew pozorom nie do tytułowego Requiem Verdiego, a raczej do solidnie zrobionego coveru jakiegoś znanego i lubianego utworu. Dlaczego tak myślę wyjawię w dalszej części recenzji, a tym czasem zagłębię się nieco w fabułę.

Szkolna wycieczka jakich wiele. Piątka przyjaciółek tak zwana „cudowna paczka”, czyli Debie, Kate, Lasie, Octavia i Carol decydują się na spacer po klifie. W pewnym momencie ta ostatnia niestety spada i ponosi śmierć na miejscu. Całe miasteczko jest poruszone, bo dziewczyna miała ponadprzeciętne zdolności muzyczne. Po pewnym czasie wszyscy zapominają jednak o tragedii – no prawie wszyscy. Po kilkunastu latach ktoś postanawia jednak zemścić się na dziewczynach, które przeżyły historię nad klifem i po kolei stara się wykończyć wszystkie osoby które są winne śmierci Carol.

Do sprawy zostaje przydzielony nadkomisarz Andrew Fenwick. Policjant stawia sobie za cel powstrzymanie szaleńca przed zamordowaniem wszystkich kobiet z listy. Oczywiście nie jest mu łatwo, ponieważ właśnie wrócił z dłuższego urlopu i musi przekonać zarówno siebie jak i swoim przełożonym, że stać go na więcej niż ktokolwiek się spodziewa.

W książce na plus zaskakuje fakt w jak pełny sposób autorka pokazuje życie policjanta na służbie i poza nią . Widzimy go zarówno jako ojca mającego problemy z przystosowaniem się do życia po śmierci ukochanej żony jak i odważnego policjanta. Co rzadko spotykane obserwujemy też jak to czy śledztwo idzie naprzód wpływa na ilość funkcjonariuszy, którzy się nim zajmują.

Wspomniałam na wstępie o porównaniu tej książki do coveru. Dlaczego? No cóż, to z powodu wielu podobieństw z klasykami tego gatunku. Fenwick to w pewnym sensie kopia Jamesa Bonda (nadkomisarz nie pija mocniejszych trunków zastępując je kawą z jedną łyżeczką cukru). Podobnie jak pierwowzór ma również słabość do pięknych kobiet. Znajdziemy tu sporo odniesień np. do dzieł Shakespeare’a.

Czy książka trzyma w napięciu? Raczej tak, choć spodziewałam się po tej książce więcej, zważając na świetny początek. Czy książka jest zaskakująca? Tak, ale mogłaby być bardziej. Czy przeczytam inne książki tej autorki? Zdecydowanie tak.

Tę książkę można by porównać do melodii i to wbrew pozorom nie do tytułowego Requiem Verdiego, a raczej do solidnie zrobionego coveru jakiegoś znanego i lubianego utworu. Dlaczego tak myślę wyjawię w dalszej części recenzji, a tym czasem zagłębię się nieco w fabułę.

Szkolna wycieczka jakich wiele. Piątka przyjaciółek tak zwana „cudowna paczka”, czyli Debie, Kate, Lasie,...