Seria Poczytaj Mi Mamo to klasyka sama w sobie. Chyba nie ma takiej osoby (szczególnie jeśli chodzi o starsze pokolenie), która nie znałaby choć kilku z wielu opowiadań wydawanych w takich małych książeczkach. Jaki dziecko miałam niestety niewielką część tych bajeczek i nie ze wszystkimi dane było mi obcować. Na szczęście dzięki pomysłowi oficyny na reaktywację cyklu (powstałego bardzo dawno, bo w 1951 roku) mam okazję znów wrócić do tych magicznych czasów dzieciństwa, gdy życie było beztroskie, pełne zabaw, słonecznych dni i dziecięcych szalonych pomysłów wypełniających głowę. Z racji faktu, że ciągle przebywam między dziećmi ta książka wraca do mnie jak bumerang. W zasadzie, gdyby nie moja kochana trzylatka, której mam szczęście być ciocią nawet bym nie pomyślała, że ktoś wpadnie na pomysł wydania tych opowiadań w tak pięknej formie. Pozycja ta, to istny skarb wspomnień nie tylko mojego pokolenia, ale też i pokolenia moich rodziców, a nawet dziadków. W wielu domach stare, wyświechtane egzemplarze zachowały się do dziś i są swoistym śladem historii najmłodszych lat. Dla niejednego/niejednej z nas był to pierwszy kontakt z jakąkolwiek bajką, czy książeczką tuż obok wierszy, rymowanek przekazywanych z pokolenia na pokolenie. Gdzieś w sercu i przed oczyma ukazuje mi się cudowny obraz, który pozostanie już we mnie na zawsze - rodziców czytających swoim pociechom przed snem. Najpiękniejszy dowód miłości Matki/Ojca to właśnie czas poświęcony własnemu dziecku.

Pierwszy tom z całego cyklu pięknie ozdobiony przez panią Krystynę Michałowską (w granatowym kolorze), aż prosi się, by go wziąć w dłonie i znów zatopić się w świecie marzeń niedostępnych dla przeciętnych dorosłych. Przecież żeby tam wejść trzeba w sercu znów poczuć się dzieckiem. Użyć nieograniczonej wyobraźni, by móc cieszyć się z możliwości nie tylko podziwiania wspaniałych ilustracji, ale przeżywania przygód i trosk wraz z głównymi bohaterami. I tak w pierwszej historii będziemy poszukiwać zaginionych daktyli, wśród zwierząt oraz innych goryli. W drugiej mamy kota Filemona i jego nocne harce z myszami. Kolejna opowiada nam o jeżyku i jego poszukiwaniach nowego domu, po czym przenosimy się do niebieskiej dziewczynki wykradającej się nocą z obrazka. Zaraz potem Julka szuka nowego przyjaciela, a na koniec (jeszcze nie sama) Agnieszka będzie opowiadać nam bajkę. Tak w skrócie mniej więcej wygląda treść tej pierwszej części ze znanej nam serii. Oczywiście jest jeszcze kilka innych ciekawych historyjek, ale pomyślałam, że nie będę zdradzać już nic więcej.

Na koniec pozostaje mi tylko zaprosić do przeczytania i poznania na nowo tego pięknego egzemplarza. Egzemplarza, w którym zawarte są piękne wspomnienia nie tylko dzieci, ale też i dorosłych, którzy tymi dziećmi też kiedyś byli. I są w dalszym ciągu, tylko gdzieś tam w środku. Na serca dnie.

http://literackiesny.blogspot.com/2013/06/poczytaj-mi-mamo-tom-1-praca-zbiorowa.html

Seria Poczytaj Mi Mamo to klasyka sama w sobie. Chyba nie ma takiej osoby (szczególnie jeśli chodzi o starsze pokolenie), która nie znałaby choć kilku z wielu opowiadań wydawanych w takich małych książeczkach. Jaki dziecko miałam niestety niewielką część tych bajeczek i nie ze wszystkimi dane było mi obcować. Na szczęście dzięki pomysłowi oficyny na reaktywację cyklu...