Więcej: http://kyriakczyta.blogspot.com/2017/04/dom-w-domu.html

Niedawno dużą nadzieją natchnęła mnie Anna Kamieńska, polska poetka, pisarka i tłumaczka. Autorka blisko stu książek, głównie literatury młodzieżowej. Człowiek słowa, piszący o wartościach. W ręce wpadła mi książka "Dom w domu. Pamiętnik dziesięciolatki", opisywana jako niezwykle ciepła i zabawna opowieść o sile rodziny. Od razu skojarzyła mi się z książkami Musierowicz. I zachęciła do tego stopnia, że przeczytałam ją poza kolejnością (!!!). I teraz bardzo trudno mi o niej coś powiedzieć. Bo niby wszystko się zgadza. Jest zabawna, jest pisana w formie pamiętnika dziesięciolatki i zdecydowanie jest o rodzinie traktowanej jako wartość. Mam jednak spore wątpliwości co do warstwy językowej... Po pierwsze, język początkowych rozdziałów wydaje mi się być zdecydowanie zbyt infantylny jak na dziesięciolatkę. Po drugie, sporo tu błędów, takich jak zupełne ignorowanie tego, że w języku mamy formy wołacza, przerażająca czasami odmiana wyrazów. I - co dla mnie wyjątkowo bolesne - przeogromna ilość literówek. Jestem radykalną głosicielką tezy, że książki dla dzieci muszą być pod tym względem nieskazitelne. A tu takie rozczarowanie...

Treść również na kolana mnie nie powaliła. W rodzinie głównej bohaterki pojawia się dziecko. W wieku dziesięciu lat Dorotka zostaje ciocią i musi pogodzić się z tą sytuacją. I godzi się z nią pięknie, szybko, niezwykle kreatywnie. To, co mnie urzekło, to fakt, że z każdym kolejnym rozdziałem przemyślenia małej Dorotki są głębsze, dojrzalsze. Akcja rozgrywa się na przestrzeni dwóch lat, podczas których irytująca infantylność zmienia się w dziecięcą dociekliwość.

Więcej: http://kyriakczyta.blogspot.com/2017/04/dom-w-domu.html

Niedawno dużą nadzieją natchnęła mnie Anna Kamieńska, polska poetka, pisarka i tłumaczka. Autorka blisko stu książek, głównie literatury młodzieżowej. Człowiek słowa, piszący o wartościach. W ręce wpadła mi książka "Dom w domu. Pamiętnik dziesięciolatki", opisywana jako niezwykle ciepła i zabawna opowieść o...